Etentje voor alleenstaanden: "fijn om met elkaar te eten"

13 april 2013 -

Om 17.00 uur werd ik door mijn oudste zoon Koos thuis opgehaald. Uit eten, dat was alweer even geleden en ik had er zin in, zeker omdat het helemaal nieuw was! Nee, niet naar een restaurant of bij de familie maar eten bij de kerk. Aangekomen via “het Schip" naar het secretariaat met de rolstoel. Hier was helemaal rekening met mij gehouden en ik kon zo aan tafel schuiven.

Het rook er lekker, maar ik kon niet ontdekken wat er gebrouwen werd. Daar werd ook een beetje geheimzinnig over gedaan door de twee bedrijvige kokkies, Karin en Maria. O, wat zag die tafel er gezellig gedekt uit zeg. De kaarsen werden aangestoken en de rest van de gasten kwamen binnen. Wat een verwennerij voor mij, er was een advocaatje met slagroom. Als vanzelf kwamen er allerlei gesprekken los en werd er bijgepraat want je kunt elkaar dan wel in de kerk zien maar nu was er echt tijd voor een gesprek, er werden zelfs een heleboel kalender mopjes uitgewisseld. Iedereen was er nu, 9 personen aan tafel, en we hadden trek. De pannen mochten komen. De soep smaakte prima. Kippensoep had ik en het was te zien dat hij zelf gemaakt was, rijkelijk gevuld! Zelf soep maken dat deed ik al lange tijd niet meer, maar dit kwam qua smaak toch dicht in de buurt. Mijn buurman had ik heel lang niet gezien, maar hij zat er gezellig babbelend bij. Fijn dat  het weer zo goed met hem ging.

Nieuwe pannen werden gehaald. Kijk aan, hutspot met daarnaast een schaal hachee en nog een met een stoofpotje roodvlees. Reuk oké, de smaak top! Wat werden we verwend. Ik hoorde anderen zeggen: ‘thuis heb ik het ook prima naar mijn zin maar het is fijn om zo met elkaar samen te eten.’ Wij kregen de pannen niet leeg, maar ik hoorde zeggen dat wie wat mee wil nemen, dit straks verdeeld kan worden.  Die kleine kokkin was nieuwsgierig wat een ieder van onze nieuwe Paus vond en zodoende volgde een ronde tafelconferentie.  Zelf had ik alles de afgelopen dagen gevolgd op t.v. maar nu hoorde ik ook eens hoe anderen erover dachten. Het was wel duidelijk dat wij allemaal vol verwachting waren. Deze man had zeker met zijn eerste indruk iets bij ons los gemaakt. Om de beurt hadden we ons zegje gedaan en dat deed ik niet zo vaak, zomaar mijn mening aan anderen vertellen.

Als nagerecht vlaflip, toe maar, wat een verrassing. Ik was wel echt uit hoor. Onder ons gezegd, we hebben toen uitgesproken dat deze avond zeker voor herhaling vatbaar was en dat zo'n vier maal per jaar als start een goed idee is. Dus als we over drie maanden weer een uitnodiging tegemoet zien, leuk hoor! Helpen afwassen was niet nodig, maar zoals de hele avond alles met elkaar werd gedeeld, werd er na het gebed volop enthousiast afgeruimd en afgewassen. Zo bewees de keuken van de pastorie toch maar mooi zijn dienst. Ik kon dat prima volgen en voelde me geheel verzorgd meiden. Goed plan van jullie, dit zo op te zetten voor ons alleenstaanden. Dit mensje is prettig teruggerold naar huis, enne bedankt.

Koos en Sisca Moerenhout

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Kwintsheul

Echt respect moet u verdienen, afgedwongen respect veroorzaakt meestal het tegenovergestelde.