“Iedereen is welkom aan boord van dit schip van Jezus”

Met deze woorden sprak diaken Ronald Dits een volle Adrianuskerk toe b.g.v. het patroonsfeest van de parochie. Voor het ontstaan van de parochie moeten we ver terug in de tijd. Zo rond het jaar 304 werden christenen door de keizer gevangen gezet. Een Romeinse officier, Adrianus, moest 23 van hen bewaken. Hij luisterde naar hun verhalen over het leven en het lijden van die Messias en hij werd daardoor geraakt. Hij sloot zich aan bij deze christenen en met hen werd Adrianus gedood, hij stierf als een martelaar.

Klik hier voor de fotoreportage

“Tien eeuwen later wordt er in Naaldwijk een kerk gebouwd, toegewijd aan deze heilige. Er bestond al een klein scheepje voor de gelovigen, een houten parochiekerk, maar nu krijgen de gelovigen een echt schip. Maar … in de 16^e eeuw is er sprake van een soort van muiterij op het schip, het schip wijzigt haar koers en een aantal passagiers wil niet meer meevaren. Ze moeten het schip verlaten. In een kleine boot zetten zij hun reis voort, het is een zogenoemde schuilkerk, want de overheid mag hen niet zien.”

Aan de hand van deze metafoor werd de geschiedenis van de parochie in Naaldwijk verteld. “Het schip, de Adrianuskerk, heeft de wind in de zeilen, het beweegt op de adem van God. Wij noemen dat Geestkracht. En die kracht is groot en onuitputtelijk, waardoor het schip nooit is stilgevallen.”

Dat het schip niet stil gevallen is, bleek wel tijdens de eucharistie viering waarbij alle koren feestelijk uitpakten. En ook al kwam je niet uit Naaldwijk, het ‘Wij zingen blij den martelaar’ ter ere van Sint Adriaan werd door iedereen meegezongen. Om de herinnering levend te houden werd na de viering in processie naar het oude kerkhof gelopen. Voor het oude kerkhof is na de oorlog een bronzen piëta geplaatst, op de plek waar vroeger het hoofdaltaar gestaan heeft. Met een gebed en danklied werd de plechtigheid afgesloten.

Het oude kerkhof is een oase van rust. Pastoor Jacobus Nicolaas Mazza, pastoor van 1798-1830 heeft er voor gezorgd dat de R.K. kerk in Naaldwijk een kerkhof kreeg in 1828. Hij is zelf op 1 maart 1830 gestorven en ligt daar ook begraven. Hier ligt ook de weldoener van de parochie, Adrianus Martinus Hofstede begraven. Bij zijn overlijden in 1927 liet hij de parochie een legaat na voor een nieuwe kerk. En het moge duidelijk zijn dat deze weldoener heden ten dage nog geëerd wordt, al was het maar dat het parochiecentrum “de Hofstede” naar hem vernoemd is.

Klik hier voor de fotoreportage