• rkWestland
  • > Nieuws
  • > Terugblikken op . . . Feest St. Franciscus in Hoek van Holland

Terugblikken op . . . Feest St. Franciscus in Hoek van Holland

11 november 2017 - Algemeen federatie nieuws, Hoek van Holland / Heenweg

Elk jaar viert de Federatie Sint Franciscus tussen duin en tuin op 4 oktober het patroonsfeest in een van de twaalf kerken, behorende bij onze federatie. Dit jaar was de viering in de H. Egbertus-kerk in Hoek van Holland. Inmiddels bestaat de Federatie al weer 6 jaar. Ook werd die avond de afsluiting van het bedevaartseizoen gevierd waarin gereisd werd naar Polen, Den Brielle, Kevelaer en Heiloo. Het thema voor het Franciscusfeest was ‘Blijvend onderweg’.

Voor deze feestelijke viering werd een projectkoor samengesteld, om onder leiding van Karin Bos en organiste Ilil Danin, muzikale ondersteuning te geven. Het projectkoor bestond uit een combinatie van koorleden uit een van de twaalf kerken, gastzangers, met als kern het Egbertuskoor. Samen met elkaar een flinke groep. Daarom is er een mooi groot podium gebouwd in de kerk voor het koor. Naast bekende Latijnse liederen zoals het ‘Panis Angelicus’, werden Nederlandse liederen gezongen, ‘k Stel mijn vertrouwen’ en natuurlijk als slotlied het Zonnelied van Franciscus. Ondanks de afstand tussen dirigente, koor en organist, klonk het grote koor prachtig.

Bijzonder was dat het gehele pastorale team aanwezig kon zijn en samen kon voor gaan: De pastorale werksters Marie-Thérèse van de Loo en Els Geelen, diaken Ronald Dits en de vier priesters: pastor Berry Lansbergen, pastor Max Kwee, pastor Martien Straathof en als moderator pastoor Jaap Steenvoorden.

Als Openingslied werd het lied, ‘Wij zoeken U’ gezongen.
Wij zoeken U als wij samenkomen,
hopen dat Gij aanwezig zijt,
hopen dat het er eens van zal komen,
mensen in vrede, vandaag en altijd…

Het is en was fijn om zo met elkaar, als gemeenschap, aanwezig te zijn en het 6 jaar ‘samen onderweg zijn’ als federatie te vieren. Na de opening werd speciaal de Bedevaartkaars door een bedevaartganger aangestoken. Deze kaars werd aan het einde van de viering uitgereikt aan een pelgrim. In de overweging van pastoor Steenvoorden kwam dit ‘onderweg zijn’ als groep, als gemeenschap nog eens ter sprake. Hieronder volgt een korte samenvatting.

“Franciscus was een reislustige man. Voor zijn ommekeer trok hij met zijn stadsgenoten uit Assisi ten strijde tegen nabij gelegen stad Perugia. Hij werd daar een jaar lang als krijgsgevangene in het donker opgesloten. Wat zal hij naar huis hebben verlangd, evenveel als Nehemia heimwee had naar Jeruzalem na vele jaren ballingschap in Babel, waarover in de eerste lezing werd gelezen. Nehemia antwoorde: Ik wil naar huis, ik wil naar Jeruzalem on de stad die in puin ligt weer te herbouwen. Ik wil de muren van de stad weer op gaan bouwen en de tempel, het Huis van de Heer in zijn oude glorie doen herrijzen. En evenals Nehemia lang geleden het Huis van de Heer herbouwde, ging Franciscus het oude kerkje van San Damiano met zijn eigen handen herstellen. Er kwam een nieuwe blijdschap in zijn leven. Hij wilde arm zijn, niets meer bezitten, leven van Gods genade, het evangelie gaan verkondigen in de straten en op het marktplein en Jezus boodschap in praktijk brengen door zorg te hebben voor andere kwetsbare medemensen.
Onze kerk heeft het in West-Europa niet gemakkelijk in een tijd van secularisatie, ontkerkelijking, individualisme en een soms ronduit vijandige houding van de media.
Ook al kennen wij geen processies meer, wij zijn wel van dag tot dag, van zondag tot zondag, bij lief en leed, samen onderweg met de Heer in ons midden. Het samen blijvend onderweg zijn, helpt ons elkaar te dragen in geloof en ons te laten inspireren door de Heilige Geest, die elke keer weer een nieuwe begin maakt. Zo vormen wij een gemeenschap van gemeenschappen, onder de naam van Sint Franciscus, tussen duin en tuin.
Wij als parochianen van 11 parochies en 12 kerken mogen ons vandaag door het voorbeeld van Franciscus laten bemoedigen en inspireren om samen vol goede moed te blijven werken aan de kerk van vandaag en morgen.”

Met het zingen van het Zonnelied van Franciscus: Laudate e benedicete mi signore, laudate, ‘Geprezen, o Heer, en gelooft en gedankt om uw schepselen die U dienen’, kwam er een mooi einde aan deze viering. Na afloop volgde nog een gezellig napraten in het Schip’, onder het genot van een kopje koffie of thee. Het was duidelijk, er was door vele vrijwilligers veel werk verricht om er een geslaagde viering en samenzijn van te maken.

En ja, ook dit stukje Rotterdam, (Gebieds-commissie Hoek van Holland) behoort dus tot deze federatie. Toch voelen heel veel Hoekse parochianen zich veel meer aangetrokken tot het Westland dan tot Rotterdam vanwege het rustige dorpse karakter. De eerste 50 jaar van haar bestaan maakte Hoek van Holland onderdeel uit van ’s-Gravenzande. Zij is pas sinds 1914 bij Rotterdam gaan horen.

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Hoek van Holland

Omstandigheden maken de mens niet; ze onthullen wie hij is.