Vredesweek 2017

25 september 2017 - Algemeen federatie nieuws

Oorlog en vrede…….het lijkt soms of de hele wereld in brand staat
Oorlog en vrede……het lijkt soms alsof iedereen de ander haat
Oorlog en vrede…..ver weg, soms ook dichtbij
Oorlog en vrede………het raakt jou,…..het raakt mij.
Oorlog , we moeten ons bezinnen
hoe kunnen we die stoppen, waar moeten we beginnen?
Oorlog, afschuwelijk, het houdt ons bezig
En het verlangen naar vrede is bij ieder van ons aanwezig
Zoals vandaag, zoals nu: verbonden in vrede met elkaar
God van vrede….blijf ons verbinden: het hele jaar

Klik hier voor de fotoreportage

Op zondag 24 september was het einde van de vredesweek 2017. De Regionale MOV groep organiseerde voor de 6e keer een Vredeswandeling. Deze vond plaats in Het Prinsenbos in Naaldwijk. Onder een stralend zonnetje werd een groep van 30 mensen verwelkomd. Een bijzonder welkom was ook dit weer voor Matthieu Hermans, lid van de vredesorganisatie Pax. Hij bracht voor iedereen een badge mee, die alle deelnemers kregen opgespeld: “ pelgrimage of justice and peace!” Na het welkom en het voorlezen van bovenstaande tekst, ging men in groepjes van 6 op pad en aan de hand van een aantal stellingen werd onderweg gediscussieerd. Duidelijk werd ook nu weer dat men een oorlog zomaar niet kan stoppen, al wil men dat nog zo graag. Niet iedereen wil dat…….er gaat n.l.  heel veel geld om in de wapenhandel. En…daar wordt ook door Nederland behoorlijk in geïnvesteerd.  Wat kunnen we dan wel doen? Sowieso de vrede in eigen omgeving bewaren en d.m.v. o.a. vredeswandelingen aandacht vragen bij de politiek: het tij moet keren. Of, zoals Loesje zegt: Vrede is……samen lekker de oorlog verknallen.
Het werd een inspirerende dag, die werd afgesloten met een prachtig gedicht over de nergens gewenste vluchteling,  een kopje koffie, het zingen van het vredeslied met begeleiding van gitaarmuziek door Matthieu en het uitwisselen van de vredesduif met een vredesboodschap.
Vrede begint hier!! Loopt u volgend jaar ook mee?

Nergens gewenst!
(Vluchtelingen en migranten op onze weg)
Een gedicht, geschreven door een minderjarige vluchteling.

Vluchteling? Maar ik ben geen vluchteling, want ik ben niet gevlucht.
Ik ben weggewaaid als een blad van een boom.
Er is in ons land een verschrikkelijke wind opgestoken.
Een wind vol vuur en verkrachting.
En op een dag, op een dag die ik me niet meer durf te herinneren,
ben ik weggewaaid.
Wie zou er uit zichzelf vluchten?
Wie zou er zonder afscheid te nemen
zijn huis, zijn dorp of stad, zijn eigen land,
zijn eigen familie in de steek laten?
En dan ergens aankomen waar je niet welkom bent?
Vluchtelingen zijn nooit welkom, nergens!
Dat weet iedereen. Dat heeft de geschiedenis al zo vaak bewezen.
Waarom zou je dan vluchten?
Waarom een langzame dood in een vreemd land
als je op de drempel van je eigen huis ook kunt sterven?
Vluchtelingen bestaan niet!
Er bestaan alleen weggewaaide mensen
die door de wind over de hele wereld zijn geblazen.

Overgenomen uit: Tijdschrift voor Geestelijk leven TGL (mei-juni2016)

Klik hier voor de fotoreportage

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Maasdijk

Omstandigheden maken de mens niet; ze onthullen wie hij is.