Catharina Theodora Zaat-Broers
Geboren: 09 december 1928In dankbare herinnering
De Brabantse Toos Broers werd in Gilze geboren en kwam op haar 19e naar Kwintsheul toe om te trouwen met haar grote liefde Thijs (Theo) Zaat. Ze kregen samen 10 kinderen. Moeder Toos leidde haar gezin met veel gevoel voor humor en organisatie. Ze had graag de regie. Dat moest ook wel met zoveel kinderen. Harmonie was voor haar belangrijk, een groot goed om uit te dragen. Ze had alles over voor haar gezin. Wij herinneren haar als een zorgzame en lieve vrouw, die voor iedereen belangstelling had en geen onderscheid maakte tussen de kinderen, schoonzoons/dochters of anderen.
Zij was de spil in het gezin en de familie. Thuis was het op zondag altijd de zoete inval; iedereen wist haar tot op hoge leeftijd te vinden. Ze hield ook van een vol huis. Hier werd veelvuldig– op haar verzoek- gekaart. Daar was ze sowieso dol op; zelfs in het ziekenhuis, waar ze de laatste maand een paar weken moest vertoeven, verleidde ze haar kamergenoot tot een potje kaarten.
Toos Zaat was ‘een moeder zoals een moeder hoort te zijn’, zoals een van de kinderen het uitdrukte. Ze hield alles en iedereen bij elkaar. Ze liet ieder (klein)kind voelen dat hij/zij er wezen mocht én dat ze er voor elkaar mochten zijn. Vanuit de vaste overtuiging dat je als familie op elkaar kunt terugvallen.
Samen met haar man waren ze ouders van een groot gezin, dat in de naoorlogse jaren – zo goed en zo kwaad als dat ging- een goed leven probeerde op te bouwen. Vader en moeder waren hét voorbeeld van liefde en zorg voor elkaar. Zó leerden ze hun kinderen, en later de kleinkinderen, met wat voor instelling ze in het leven moesten staan: hard werken én van elkaar houden.
Oma en moeder Toos had moeite om afscheid te nemen van het leven, van haar dierbaren. Gelukkig heeft ze nog met velen haar 90e verjaardag gevierd. De rozenblaadjes van he boeket van die dag zijn uitgestrooid op haar graf. Ze zal zich zeker hebben afgevraagd: zal het met iedereen nog goed gaan als ik de regie uit handen geef? Ze heeft het moeten doen. In de evangelielezing klonk de oproep: houd elkaar vast, blijf elkaar liefhebben. Zij had het kunnen zeggen.
Op 16 december 2018 overleed zij in het bijzijn van de meesten van haar kinderen. We hebben op zaterdag 22 december 2018 in een mooie en soms emotionele uitvaartviering afscheid van haar genomen. Hierna is zij begraven op de begraafplaats achter de kerk, niet ver van de plaats waar haar man al 16 jaar ligt. Voor altijd in ons hart en in onze gedachten. Moge zij rusten in Gods vrede.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
