Helena Bol-van den Bos
Geboren: 14-01-1928In dankbare herinnering
Zaterdag 17 november hebben we definitief afscheid genomen van onze moeder, schoonmoeder en oma, Leny Bol – van den Bos. Na de afscheidsdienst met diaken Ronald Dits is ze bijgezet in het familiegraf bij haar in oktober 2014 overleden dierbare echtgenote Arie Bol. Vrijdagochtend 9 november 2018 is ze op negentigjarige leeftijd vredig ingeslapen in verpleeghuis Houtwijk in Den Haag waar ze vanaf december 2014 door haar dementie was opgenomen op een gesloten afdeling. Geboren op 14 januari 1928 in Monster is ze in de Duinstraat en de Rijnweg opgegroeid als tweede in een gezin van twaalf. Met die plek zette ze zich op vele manieren in voor het drukke gezin. Maar ze was ook actief als gratis naaister voor de organisatie Hartentroef. Als coupeuse is ze tot op hoge leeftijd bezig geweest. En wat te denken van die gelukkige seizoenen dat ze met haar zussen ging krenten bij de familie Zuidgeest, Adriaan en Kees? In 1957 trouwde ze met haar Arie en ze gingen in Rijswijk wonen waar een jaar later de tweeling Elly en Gerard werd geboren. Daar bleef het ook bij hoe graag Leny en Arie nog meer kinderen hadden gewenst. Die Rijswijkse periode aan de Karel Doormanlaan stond Leny altijd klaar voor haar gezin. Haar liefde voor de kinderen gaf ze toen vorm als leidster bij de schooltuinen en de peuterspeelzaal. De twee volkstuinen in Rijswijk lieten haar en Arie genieten van de natuur en vele opbrengsten van de koude grond. Als oma van inmiddels zeven kleinkinderen in Monster en Katwijk was ‘oppassen’ en ‘zorgen voor’ voor haar oprecht genieten. Die liefde voor kinderen was de rode draad in haar leven. Met de verhuizing naar Loosduinen kwam hun volkstuin er in de vorm van een schitterende achtertuin. Later terug in Monster, in De Masemude, was de cirkel weer rond. Dichtbij haar Machutuskerk, voor Leny was het geloof belangrijk, waren het met Arie nog mooie jaren. ‘Dank dat je was zoals je was: Martha én Maria voor ons, voor mij’, dat waren de mooie woorden in de eerste lezing bij het afscheid. Nu rouwen wij, doch treuren niet.
Elly en Gerard Bol.
Terug naar de voorgaande pagina
