Geschiedenis

Na de Reformatie, in de 16e eeuw, konden zij die katholiek waren gebleven alleen nog ter kerke gaan in zogenaamde schuilkerken. Voor de Monsterse katholieken was de dichtst- bijzijnde schuilkerk gelegen aan de Zwartendijk. In 1775 kocht Claes Willemsz. Thoen het woonhuis annex schuilkerk. Hij stelde een contract op voor de kerkmeesters van den Swartendijck, waarin werd bepaald dat Claes Thoen het gebruik van de grote kamer achter het altaar zal afstaan tegen betaling van een duit per persoon, te betalen door allen die de kerk bezochten. In ruil hiervoor zou Claes Thoen alle kosten voor reparaties dragen. Claes Thoen was een der grootste weldoeners van de Monsterse katholieke gemeenschap. In 1790 verkocht hij aan de Roomsche gemeente in en om Monster een stuk tuingrond gelegen aan de Choorstraat voor een symbolisch bedrag van fl 10,--. Op deze plaats waren de kopers voornemens een ‘Roomsch bedehuis’ te bouwen. Hiervoor was op 7 september 1790 toestemming verleend door de Staten van Holland. In 1803 was de kerk klaar.

Van deze kerk moeten we geen overdreven voorstelling maken. Het was nauwelijks meer dan een schuur. In de brief van de Staten werd ze omschreven als: “lang 56 voeten en 9 duim, breed 28 voeten, in de nok werd ze 28 voet hoog en de muren 12 voet”, gerekend vanaf de grond. Het gebouwtje moest gedekt worden met rode pannen, ramen hebben als een gewone burgerwoning, met glas-in-loodvensters en kozijnen van hetzelfde formaat als bij zulke woningen gebruikelijk was. De deuren mochten geen versierselen hebben en in het algemeen moest voorkomen worden dat het gebouw in uiterlijk aanzien op een kerk zou lijken.

In de 19e eeuw steeg het aantal katholieken in Monster en het kerkje werd enkele maken vergroot en verfraaid. Op 8 maart 1831 werd zij opnieuw ingezegend na een ingrijpende verbouwing door pastoor Christianus van Leeuwen. In het jaar 1845 werd de kerk van een fraai orgel voorzien. Het jaar daarop werd de kerk beschreven als zijnde “een net regelmatig gebouw met eenen tooren”. Van 1858 tot 1860 onderging de parochiekerk nogmaals een ingrijpende verbouwing, waarbij zij haar tegenwoordige uiterlijk kreeg. Er werden twee vleugels aangebouwd en de toren werd vervangen door een grotere. Bij deze verbouwing onderging het interieur van de kerk enige veranderingen. Er kwam een nieuw orgel, een nieuwe communiebank en drie nieuwe altaren, afkomstig uit Rijpwetering, werden geplaatst. Tevens werd het kerkhof ommuurd en vergroot.

Naast deze beknopte geschiedenis is er ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van deze kerk een boek uitgegeven: “Machutus, rots in de branding”. 1803 – 2003. Exemplaren kunt u verkrijgen bij het secretariaat van de parochie.