De regenboog is teken van het verbond

We zien het elke zomer weer: aandacht voor de landelijk canal-parade, de emancipatie van de LHBTIQ+-gemeenschap. Die aandacht voor diversiteit is er niet binnen de katholieke kerk. Mij verbaast het dat er bij ons nergens een regenboogvlag te bekennen is, en dat het gesprek over seksuele geaardheid en geloof amper wordt gevoerd. En toch worstelen mensen hiermee.

De katholieke kerk – inclusief onze vorige paus - heeft een ambivalente houding ten opzichte van diversiteit en ‘anders-geaardheid’. Vanuit de ordening der dingen, de zogenaamde natuurwet, lijkt er alleen plaats te zijn voor de liefde tussen heteromannen en -vrouwen. Echter in onze tijd en samenleving hebben medische ontdekkingen en waarnemingen in de dierenwereld duidelijk gemaakt dat er veeleer sprake is van variatie. 

En dus heeft de kerk haar spreken gelukkig aangepast. Zij betitelt het niet meer als zondig, maar zegt nu: ‘Je mag het zijn’ én ze keurt discriminatie op grond van seksuele geaardheid af. Dus: je bent op een bepaald punt anders, maar daarmee niet verkeerd. Dit is erg belangrijk om te horen voor iemand die zoekt naar zijn/haar seksuele identiteit.    

Identiteit is existentieel
Toch doen sommige gelovigen diversiteit af als een gevaarlijke ideologie. Daarmee plaatsen ze diversiteit, maar ook de mensen die het aangaat, in de verdachtenhoek. Dat kunnen we als christenen nooit willen! Ik merk in de gesprekken met LHBTIQ+-parochianen, en hun ouders, dat vragen over hun identiteit van existentiële aard zijn. Het bepaalt iemands bestaan dat hij/zij homofiel, lesbisch, non-binair of anderszins is. Goed luisteren, en niet (ver)oordelen is dan volgens mij wezenlijk. Menigmaal ontspruit zich een zeer zinvol gesprek over geloof en een goed verstaan van onszelf, van de Bijbel en van God.

Ik ben blij met deze gesprekken, want áls onze God een God van liefde is en voor álle mensen, dan is Hij er ook voor niet-hetero’s. Gewoon omdat ieder mens beeld van God is. Studentenpastor pater Van Kilsdonk noemde homoseksualiteit ooit: “een creativiteit van de Schepper.” De diversiteiten die we tegenwoordig naast homoseksualiteit kennen, geven blijk van een nog grotere creativiteit dan we wellicht dachten dat mogelijk was.

De houding van de Katholieke Kerk ten opzichte van LHBTIQ+-personen evolueert. De kerk erkent de behoefte aan respect, waardigheid en bescherming tegen discriminatie voor LHBTIQ+-personen, maar er zijn nog steeds spanningen en verschillen van mening binnen de kerk over de acceptatie van LHBTIQ+-huwelijken en -relaties. Ik hoop dat we hierover met elkaar in gesprek willen gaan en blíjven, omdat de regenboog ook hét teken is van het verbond.

Diaken Walther Burgering