Door alle wanhoop heen naar nieuw leven

Twee basisvragen die in de genen van elk mens zitten: “waar kom ik vandaan en waar ga ik naar toe.” Voor de antwoorden op deze vragen, hebben wij een leven lang nodig! Maar je kunt ook wegvluchten van deze vragen, en enkel leven in het hier en nu.
Je kunt grote stenen leggen voor deze vragen. Je kunt ook antwoorden hebben, die vastgeroest zijn. En dat is ook een soort vlucht. En je kunt ook door schrik en angst voor gebeurtenissen die je overkomen zijn, helemaal terugtrekken in je zelf, en geen kracht hebben om er over te praten wat je ten diepste voelt.
Bij overlijden van een dierbare(man/vrouw, vader, moeder, kind)kunnen wij op de vlucht gaan voor onze gevoelens. Onze ondergrond is zo bewogen, zo geschokt: een aardbeving, als het ware, zodat wij vaste grond onder onze voeten missen.
Ook bij andere onzekerheden, bijv. het dreigende verlies van je baan door de crises, kunnen ons bestaan doen schudden. Een ieder van ons, die een dierbare geliefde mist door de dood, kan zich een voorstelling maken hoe Maria van Magdala zich voelde. Maar Jezus was niet voor haar op de eerste plaats een geliefd persoon. Misschien wel op de eerste plaats was Hij haar verlosser. Hij had haar bevrijd van boze geesten, en haar weer tot een vrij mens gemaakt.

Waartoe dient het leven?
Die vraag kan een ieder van ons kwellen, die op een of andere wijze een crisis in zijn leven meemaakt. In woorden van geloof zou je kunnen zeggen dat Goede Vrijdag en Pasen bij elkaar horen, zonder duister, geen licht! Zonder hoop kan niemand leven. Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt. Hoop is ergens voorstaan omdat het goed is, niet omdat het kans van slagen heeft voor de ogen van de wereld. Jezus is een mens van die hoop!
En Hij is door alle wanhoop naar nieuw leven is gegaan.

Pastor Charles Duynstee