Laat eens van u horen!
Het viel me op bij de laatste roosterwisselingen die we doorgestuurd kregen, dat er een aantal gezinsvieringen uitvallen en daar komen dan ‘gewone’ vieringen voor in de plaats. Ik kan dan denken: o.k. dat is dan maar zo, maar ik moet u eerlijk zeggen: ik vind het wel heel erg jammer. Het een na het andere kinderkoor is de laatste jaren opgeheven. En die paar die er nog zijn moeten we zeker koesteren! En niet alleen omdat het zo leuk is als er een kinderkoor zingt, maar vooral omdat die ‘kleinen’ ons bij de les houden, als we Jezus’ boodschap goed willen leren verstaan en ernaar handelen.
Ik begrijp dat het in deze drukke tijd niet makkelijk is alle goede voornemens te realiseren van o.a. de EHC-ouders en hun kinderen om weer wat meer vertrouwd en betrokken met de kerk te raken. De liefde moet van twee kanten komen wil er een zinvolle en vruchtbare relatie kunnen groeien. En… zingen kan daar geweldig bij helpen! Zingen, is nog meer dan samen bidden met woorden, een krachtig middel om verbondenheid te ervaren! Maar … we zingen steeds minder …. Zelfs in de protestante kerken hoor ik dergelijke geluiden. Ik vraag me af of de mate waarin men samen zingt ook iets zegt over de intensiteit van de betrokkenheid in de vieringen.. .. Zingen is toch, zegt het gezegde, dubbel bidden! In het lied stijg je boven jezelf uit en het raakt je ziel dieper. Zingen is het deurtje naar mijn ziel, zeg ik altijd. Misschien herkent u zich daarin. En dan gaat het er niet om dat je alleen mag zingen als je zuiver kunt zingen. Mijn man kreeg vroeger een 6 voor zingen als hij z’n mond hield in de klas. En hij zong zo graag! Ook in de kerk!
Vraag uzelf eens af: wat houdt mij tegen om mee te zingen? Waarom zou ik het niet eens toch proberen? En u hoeft niet met z’n allen bij een koor! Maar u geeft daarmee wel aan dat het vieren samen nog meer doorleefd en intenser wordt. En jong geleerd is oud gedaan. Kinderen vinden het vaak leuk om in een koor te zingen, waarom dan niet met een gezins- of familiekoor waarin verschillende generaties een repertoire opbouwen waarin ze elkaar ondersteunen en afwisselen? En ja, je moet daar zondag tijd voor maken …. Is dat niet voor alles wat je graag ervaren wilt?
En natuurlijk zou het fantastisch zijn als er mensen zijn die (willen leren) dirigeren en/of piano spelen. En er moet toch een projectmatige aanpak mogelijk zijn, om eens een start te maken.
Laat eens van u horen! Wat vindt u, welke (creatieve) ideeën heeft u om de betrokkenheid van jong en oud op te peppen? En wat spreekt u aan van wat er nu is? Mail of bel me maar, of een van mijn collega’s. Geloven doe je samen, laat je zien en van je horen! Zingend van lief en leed. God lof! En dank aan allen die zich nu al zingend en musicerend voor de kerkmuziek inzetten!
Hartelijke groet,
Marie-Thérèse van de Loo, p.w.
