Elisabeth Cornelia Straathof- van der Geest
Geboren: 11 februari 1932In dankbare herinnering
Bep werd als negende - van uiteindelijk tien kinderen - geboren op boerderij “Biesoord” aan De Zijl te Leiderdorp. Ze was leergierig maar werd daarin niet gestimuleerd. Werken was nuttiger, kaas maken, sokken stoppen mooie kleding maken. In 1944 moest ze in quarantaine vanwege een difterie besmetting. In die periode werd de boerderij geconfisqueerd door de Duitse bezetter. Een indrukwekkende tijd. Na de oorlog kwam Bep te werken als winkelmeisje in Leiden. Een probleem, als er sterk ijs was kon ze geen vrij nemen, daarom ging ze in betrekking bij een boeren familie. Op de handbal in Oud Ade heeft ze vele vriendinnen voor het leven gemaakt. In die tijd had Bep een boekje waar de namen van leuke jongens in stonden, die ze mee kon vragen als er een feestje te vieren was. De liefde van haar leven kwam ze tegen bij het bloed schudden bij de bloedbank. In 1957 trouwde Hein en Bep. Samen begon het pasgetrouwde stel een buurtwinkel en een melkwijk in Den Haag. Daar werden de 5 kinderen geboren, 4 dochters en 1 zoon. Het was hard werken, het hele gezin hielp mee. Bep kon goed organiseren. Ze hield van vaste afspraken en was een vrouw van de klok. Bep was een echte handelsvrouw. Als een klant met een hoog bedrag in het krijt stond kon ze dat met tact laten merken. Verder was ze zuinig en wist van niets, iets te maken. Zondag was voor familiebezoek en ieder feest werd gevierd. Als er sterk ijs was dan waren er andere regels en moest alles wijken. Bep was op het ijs te vinden. Kortebaan wedstrijden tegen een Nederlands kampioen en lange meren- en molentochten maken. In 1980 werd de winkel gesloten en kwam het gezin naar Wateringen. Een heel ander leven. Bep ging bij het vrouwen gilde, werd actief in de kerk, op het zangkoor, bezoekwerk en de kerkschoonmaak. Gezellig dagjes uit, met zussen en vriendinnen. Grote reizen met Hein naar verre oorden. Fanatiek kaarten, rummikuppen en verjaardagskaarten schrijven. De laatste 8 maanden van haar leven waren niet de makkelijkste. Bep werd getroffen door een hersenbloeding en moest in het verpleeghuis verzorgd worden. Het alleen zijn viel Hein zwaar. Bijzonder was dat hij, de laatste week van zijn leven, aan de zijde van Bep in het verpleeghuis mocht beleven. Hij stierf op 13 augustus. Bep wist dit verlies te dragen. Dankbaar was ze voor de verzorging, ze klaagde niet, ze genoot van de aandacht, de kaartjes en bezoekjes. Ze behield haar zo kenmerkende glimlach tot het laatst. Veelzeggend is één van de laatste uitspraken naar haar kinderen: “Jullie zijn heel verschillend en toch hebben jullie allemaal iets goeds…” Ongemakken namen toe en onze verzorgende handen werden te kort. Op zondag 16 januari 2022 is Bep in Den Haag gestorven. Op maandag 24 augustus kwamen we samen in de St Joseph voor een indrukwekkende afscheidsviering. We zullen haar zorgzaamheid, betrokkenheid en haar glimlach missen en bidden: God zorg goed voor Bep, ze was het kostbaarste wat we bezaten.
Pastoor Straathof.
Terug naar de voorgaande pagina
