Leonardus Henricus Maria Scholtes
Geboren: 29 mei 1942In dankbare herinnering
Leo was een man van weinig woorden, maar een warm, goed en liefdevol mens. Hij was een vader die vertrouwen gaf, waar je op kon vertrouwen. Die er was als het nodig was. Een man op de achtergrond, die je mist als hij er niet meer is. Of het nu in de kerk (collectant en drager bij uitvaarten), rijden bij het voetbal, bij het biljarten of in het werken op de tuin was. Hij drong zich niet op, maar als hij ergens voor benaderd werd, stelde hij nooit teleur. Ongemerkt deed hij zo veel meer dan wij mensen doorhebben. En hij was hier trouw in: je kon op hem rekenen.
Leo werkte hard, voor zijn bedrijf: in de tomaten en in de sla. Hoofdzaak was om goed voor Kitty en zijn zoons te zorgen. Later, toen hij last kreeg van COPD, hoorde je hem nooit klagen. Dat lag niet in zijn aard. Hij was – zoals zovelen onder ons- bang voor de dood, maar niet huiverig voor wat daarna kwam. In God had hij wel vertrouwen. Maar het loslaten van Kitty, van zijn zoons en de kleinkinderen… het loslaten van het leven, dat viel hem zwaar. Een klein duwtje van degenen die van hem houden om het einde te accepteren, kon hij wel gebruiken. Dat kreeg hij gelukkig volmondig.
Leo heeft uit het leven gehaald wat God erin had gelegd. Hij heeft het goede pad bewandeld. Zo mag hij thuiskomen in Zijn Rijk. Dat is wat je als mens kunt doen: goed leven, het goede doen voor je naasten vanuit jouw geloof in God en in het leven.
Op 19 januari hebben wij Leo uitgeleide gedaan vanuit zijn St. Andreaskerk. In vrede mag hij rusten in het eeuwig licht bij God.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
