Cornelia Johanna Maria Enthoven-Zuidgeest
Geboren: 12 juni 1933In dankbare herinnering
Corry was de oudste in een tuindersgezin uit Rijswijk. Op haar veertiende werd ze van school gehaald om haar moeder te helpen in huishouden. Eigenlijk vond ze school veel te leuk en wilde doorleren, maar ja, zo ging dat vroeger.
Op een feestje leerde ze Martin Enthoven kennen, de vonk sprong over en binnen een paar jaar was ze getrouwd. Ze kregen zes kinderen en Corry runde het huishouden grotendeels zelf, maar ze wilde niet alleen aan huis gebonden zijn. Haar roeping lag ook elders.
Ze had een brede belangstelling, werd lid van het Vrouwengilde in Poeldijk en al snel gevraagd voor het bestuur en later als voorzitter. Dat heeft ze met verve vervuld, ook op provinciaal niveau. Corry was sociaal vaardig, kon goed opschieten met verschillende mensen en snel schakelen tussen verschillende situaties.
Ze had een heel groot hart. Het huis stond altijd open voor vriendjes of vriendinnetjes van de kinderen, 3 Hongaren of 4 Tsjechen van een kerkkoor op bezoek, een gescheiden man, die woonruimte zocht of een jonge vrouw met een geestelijke beperking. ‘Kennie’ bestond niet in het vocabulaire van Corry.
Ze was ze later ook ambtenaar van de burgerlijke stand voor huwelijken en jarenlang lectrice in de kerk en vrijwilliger bij Slachtofferhulp.
In sommige dingen was Corry niet zo goed. Klagen deed ze nauwelijks. Haar motto: ‘Je moet altijd naar je mindere kijken’. Een groot verdriet voor haar was het overlijden van haar zoon Marcel in 2019. Dat is het ergste wat je kan overkomen, als moeder je kind verliezen.
De laatste 15 jaar heeft ze veel gereisd met Martin. Zij hadden het goed samen en waren aan elkaar gewaagd. Ze genoot heel veel van haar kinderen en kleinkinderen en was met hen helemaal in haar element. De laatste maanden is ze met veel liefde thuis verzorgd en in rust gestorven. Moge het licht van de Eeuwige haar blijvend verlichten.
diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
