Leonardus Petrus Jacobus van Wingerden
Geboren: 23 september 1931In dankbare herinnering
Leo was een man met humor, die niet altijd helemaal begrepen werd. Hij kon dollen met mensen, ook met de verpleegkundigen op het einde van zijn leven. Twintig jaar was hij mantelzorger voor zijn vrouw Corry, heeft koken geleerd en was altijd bezig. Hij kon niet zo goed stilzitten, moest wat doen en is lang verbonden geweest aan het visite koffie-drinken clubje. Eerst als chauffeur en later als bijrijder en rolstoel-uithaler voor ‘die oudjes’ (zelf ook al ver in de tachtig).
Hij was altijd onder de mensen, wandelend en fietsend. Sinds Corry naar het andere leven was vertrokken, was een deel van zijn energie ook weg. Rouwen kostte hem veel. Hij miste haar erg. Hij was vaker moe en deed zijn ogen dicht. Nadat hij twee keer was gevallen is hij rustig en ontspannen gestorven. Nu is hij weer verenigd met Corry. Leo was een gelovige man, zonder opsmuk, die zijn steentje heeft bijgedragen aan het Koninkrijk van God. Bij de uitvaart verwoordde schoondochter Fia dat aldus:
Hij heet gewoon Leo
Hij draagt zijn haar gewoon
En steeds als ik hem zie
Denk ik, wat ben je een mooi persoon
Hij draagt gewoon een blouse
een doodgewone broek
Hij praat en lacht gewoon
Drinkt gewoon koffie met een koek
Hij had gewoon een tuinderij
Woont nu in een gewoon huis
Met wat orchideeën op een rij
Hij heeft gewoon 4 kinderen
En kleinkinderen bovendien
Hij had een heel gewone vrouw
Die zorgde en hem liefhad voor tien
Ze waren gewoon altijd samen
Deden gewoon de dingen van alledag
Hij verrichtte daarbij geen wonderen
En zij deed het evenmin
Maar daar zit nu juist dat hele bijzondere in.
