Wilhelmus Johannes Maria Vollebregt
Geboren: 16 februari 1933In dankbare herinnering
Wim was tuinder en heeft getuind op Langeveld bij Monster. Noodgedwongen moest hij op zijn 48ste al stoppen. Mede door zijn goed huwelijk met Laura konden zij samen de bakens verzetten, gingen ze reizen en genieten. Ook later bleek dat hij goed met tegenslag kon omgaan en zich zonder al te veel gemopper aanpaste aan de gebreken waar nu eenmaal elke oudere mee te maken krijgt. Hij fietste nog tot op hoge leeftijd, en reed auto. Twee dingen waren zeer heilig voor hem: zijn vrouw en zijn auto.
De periode na het overlijden van Laura in 2004 was een moeilijke tijd, waar hij zich doorheen moest slaan. Maar hij had vertrouwen dat het goed zou komen. Dat vertrouwen heeft hem ook in de laatste week van zijn leven geholpen. Er is een tijd om te leven, en een tijd om afscheid te nemen. En voor beide heeft hij de tijd genomen. Zeer bijzonder.
Wim heeft keuzes gehad in zijn leven, en gekozen. Voor quality-time met zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen. Het kind in hem was nog springlevend. Dus er werd volop gedold, gestoeid, maar ook geleerd hoe met gereedschap omgegaan moest worden. ‘Laat de zaag het werk doen’, en ‘snijd altijd van je af’, is in he geheugen van zijn kleinzoon gebeiteld.
Terugkijkend begrijpen we niet alles van Wims leven, maar we hopen en geloven dat al zijn levenservaringen een goede plaats hebben gekregen in zijn leven, in het leven zoals God het heeft bedoeld. Zelf zei hij op het laatst: “Ik heb een goed leven gehad.” Moge hij nu verenigd met zijn Laura en leven in Gods eeuwig licht.
diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
