Gerarda Henriëtte Van Dijk-Marée
Geboren: 18 mei 1928In dankbare herinnering
Gerarda Henriëtte van Dijk – Marée was een vrouw, die wist van geven en delen, die attent was en vaak niet het middelpunt. Een vrouw die na het overlijden van haar man moest doorgaan. Haar man had zich altijd op haar kunnen verlaten en was nooit teleurgesteld. Zij móest sterk zijn, juist toen hij ruim 30 jaar geleden stierf.
Haar geloof was hierdoor danig op de proef gesteld. Het haalde bij haar twijfel en boosheid naar boven tegenover Degene die hiervoor verantwoordelijk wordt geacht. Waarop kon zij nog hopen? Op wie nog vertrouwen? Grar had nog wel ‘ontzag voor de Heer’ en het besef dat er meer is tussen hemel en aarde, maar haar vertrouwen dat er Iemand is die over ons waakt, was op de proef gesteld en geschaad.
Haar man Wim had zich lange tijd ingezet voor de kerk, maar wat had het háár opgebracht? … Toch bleef ze liefde geven, uitdelen en vertellen in de opvoeding dat iedereen gelijkwaardig is. Christelijke normen en waarden die belangrijk zijn voor een goed leven. En ze gaf aan aan het leven te hangen en wel 100 te willen worden; ze wilde het ook goed doen, mede doordat Wim had gezegd: ‘Je moet doorgaan.’ En dat heeft ze ook gedaan.
Het gemis echter bleef groot. Hij was voor haar nog regelmatig aanwezig: “Pa zou gezegd hebben ….”
Als we geloven dat doodgaan niet het einde is, dan vertrouwen we erop dat het weerzien gaat gebeuren. Moge dit voor ons een troost zijn: dat ze – na al deze jaren alleen- herenigd is met haar man.
Diaken Walther Burgering
