Arnoldus Theodorus Cornelis Joseph van den Bos
Geboren: 14 maart 1946In dankbare herinnering
Voor Arno, geboren Loosduiner, gold dat de rauwheid van het leven veelvuldig in zijn bestaan was doorgedrongen. Na een onbezorgde jeugd stapte hij twee keer in het huwelijksbootje om evenzoveel keer te scheiden. Ook de verkering op zijn oude dag was helaas geen blijvertje. Mensen die hem in de steek lieten, of die híj liet vallen. Het heeft zijn leven getekend. Familie, vrienden, zijn eigen kind….
Maar Arno stond niet negatief in het leven. Wel was hij een beroepsmopperaar. Altijd commentaar en een mening …. over de dieven van de overheid, over instanties of maatregelen die mensen maar kaal plukten…. Hij had het niet makkelijk met alles dat hem leek te overkomen. Hij had het ook niet makkelijk met alles dat hij zelf veroorzaakte. Hij kon het gewoonweg vaak niet helemaal aan en accepteerde maar mondjesmaat hulp.
De lange periode dat hij arbeidsongeschikt is geweest, was allereerst voor hemzelf moeilijk om te accepteren; daarnaast voor zijn omgeving. Hoe had hij zijn toekomst gedroomd? En wat was ervan terechtgekomen ….? Wie had hij teleurgesteld? In vrijwilligerswerk en in het zorgen voor anderen (o.a. een goed gevulde erwtensoep) heeft hij zijn talenten nog flink kunnen botvieren.
Arno deed zich altijd iets interessanter voor dan hij was. Best handig bij het motorrijden en bij het charmeren van de dames, want dat kon hij goed. Aan muziek beleefde hij lang nog veel plezier: trompet, klarinet, gitaar, zangkoor. Maar ook aan het luisteren naar muziek.
Hij was een gelovige man, maar geen fanatieke kerkganger.
Het laatste jaar was een goed jaar op de afdeling kleinschalig wonen van De Ark. Zijn dementie heeft hem daar gezelschap gebracht. Een gezellige drukte en een stukje geluk en genieten. Moge hij nu een goede plaats hebben, te midden van goed gezelschap, in Gods nabijheid.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
