Mirjam Magdalena Jacoba Wilhelmina Borsje
Geboren: 23 april 1940In dankbare herinnering
In het leven van Mirjam is -terugkijkend- genoeg gebeurd, waardoor ze niet het geluk heeft gevonden waarop ze had gehoopt. Het huwelijk dat ze was aangegaan, werkte niet zoals ze wenste en een scheiding was de enige uitweg. Binnen haar eigen familie werd het ook onrustig met als gevolg dat het contact verwaterde. Enkele mensen uit haar buurt en de thuiszorg waren de laatste jaren haar compagnons in het leven. Ze deden boodschappen voor haar, reden haar naar het ziekenhuis en hielden haar bij tijd en wijle gezelschap.
Mirjam had veel last van reuma. Een chronische ziekte die pijn met zich meebrengt. We kunnen niet goed inschatten wat ‘altijd pijn’ met een mens doet, maar prettig is het in ieder geval niet. Pijn kan iemand kribbig maken, kortaf. Ervaringen met het leven: verbitterd en negatief.
Mirjam is 82 jaar geworden. De laatste weken wilde ze niet meer eten en drinken. Het leek erop dat haar leven klaar was. Een van haar laatste wensen was: ‘een religieuze viering’. Ze sprak met weinig mensen over haar geloof. Maar ze had vertrouwen in een leven na de dood, bij God. In momenten van eenzaamheid kon ze bidden. Zo vond ze steun bij God in angstige tijden. Bij de uitvaart hebben we de woorden laten klinken van het gedicht ‘Voetstappen in het zand’. Vooral: En de Heer sprak: “Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen.”
We hebben haar opgedragen aan God. Ieder schepsel is voor Hem van belang, uniek én Zijn beeld en gelijkenis. God houdt van ons om wie we zijn: Mirjam Borsje - een mens, geliefd in Gods ogen. Zoekend en reizend op de goede weg. In vrede mag zij rusten.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
