Anna Bernardina Leonarda Steentjes-Verbraeken
Geboren: 18 december 1930In dankbare herinnering
Ans was een echt familiemens, werd als kind al vroeg erop uitgestuurd om familie en anderen in huis te helpen. Later bleef ze deze familiebanden onderhouden. Ze was zeer gastvrij en een mens met humor. Haar creativiteit kwam haar goed van pas en ze hield van muziek.
In haar huwelijk had ze het geluk van kinderen krijgen, maar ook de tegenslag van een veel te vroeg gestorven man. Zo werd ze op de proef gesteld, en stond haar mannetje gezin en cijferde zich weg voor haar gezin.
Ze wordt geroemd om haar zorgzaamheid en haar harde werken. Ze zorgde ervoor dat haar kinderen kansen kregen om te studeren. Ze was een onafhankelijke vrouw. Zelfs in tijden van dementie was dit nog duidelijk merkbaar. Een sterke vrouw met een eigen wil, die levenswijsheid had vergaard en zelfstandigheid: in doen en laten, in denken en zich bewegen. Zo was ze van betekenis voor haar naasten.
Ans had het goede besef dat er meer is tussen hemel en aarde, het vertrouwen dat er Iemand is die over ons waakt, ook al manifesteert het tegendeel zich om je heen. Ze bezocht het Mariaheiligdom in Kevelaer en was met enige regelmaat in de vieringen van de kerk te vinden. Geloof heeft ze haar kinderen ook meegegeven.
Afscheid nemen doe je soms meerdere keren. Eén keer als je (groot)moeder het huis moet verlaten waar ze baas was over het gezin. Ze was veranderd en had begeleiding nodig. De tweede keer als ze overlijdt. Het onherroepelijke, onomkeerbare.
Als we geloven dat doodgaan niet het einde is, dan vertrouwen we er ook op dat dat weerzien gaat gebeuren. Moge dit een troost zijn. Ze is nu bij haar man Jaap. Ze heeft rust. Moge zij verder leven bij God, uit wie zij is geboren, in Zijn eeuwig licht.
diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
