Anthonius Johannes Maria Holtkamp
Geboren: 16 januari 1940In dankbare herinnering
Een heel leven lang zijn we bezig om goed voor elkaar te zorgen, naar elkaar om te kijken. … er zijn voor de ander tekent ons mensen, schetst ons gelovigen, typeert in ieder geval Ton Holtkamp. Echtgenoot, (schoon)vader en opa. Ton was een lieve, onbaatzuchtige man, geen stilzitter. Als ambachtsman wist hij tevens wat een mooie klus was. Nauwgezet en met volle inzet van zijn kwaliteiten kon hij zich hierin verliezen. Het maken van prachtige vitrines toonde wellicht wel zijn mooiste kwaliteit: door het de juiste vorm mee te geven en door het precies op maat te maken en prima uit te lichten, liet hij het onderwerp IN de vitrine het beste tot zijn recht komen.
Zo was hij ook naar mensen toe. Ton had zijn oordeel niet zo snel klaar, kon met veel verschillende mensen opschieten en stond voor hen klaar waar hij kon. Hij had ook belangstelling voor de ander, maakte een praatje en zorgde zo op zijn manier dat er een ontmoeting ontstond. In zijn werk, in zijn vrije tijdsbezigheden en in zijn muziek bij de Phoenix. Met respect naar de ander, iemand waar ook ‘altijd wel wat goeds in zat’. Ton was niet zo van vrome woorden, hij liet meer zijn handen spreken, zijn gouden handen. Een van de kleinkinderen zei het zo: ‘Opa had een groot vertrouwen in God, maar uitte dat niet in een grote vroomheid. Hij verleende hand- en spandiensten en hielp andere mensen’.
Ton heeft de roepstem gehoord om er voor elkaar te zijn; hij heeft ernaar geleefd. Begrepen wat het is om kind van God te (mogen) zijn. Anderen ruimte te geven door te helpen en te steunen. Dienstbaar zijn waar hij kon in zijn werk, binnen zijn familie en vriendenkring, voor de Andreaskerk, Vitis en voor zijn muziek. Tot op hoge leeftijd was hij zeer actief en van waarde voor veel medemensen. Dankbaar voor wie hij was hebben we hem teruggegeven aan zijn Schepper.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
