Geertruida Adriana van Heijningen - Oudijn
Geboren: 22 november 1960In liefdevolle herinnering
“Zoek je mij…? Zoek dan de kleine dingen, zoek een warme arm, een lief gezicht, een warme Zonnestraal die je belicht , .. en ik zal er zijn”. Woorden die Gerda zelf ten afscheid had nagelaten om uit te spreken op haar uitvaart. Ze vond het fijn, toen ze in het ziekenhuis lag, om haar eigen In memoriam te schrijven.
Gerda is een bijzondere vrouw geworden. Door haar levensgeschiedenis gevormd kon ze steeds vaker én voor zichzelf én voor anderen er zijn. Eerst haalde ze haar hart op toen ze in haar jeugd de warmte mocht ervaren van het gezin waar haar man Clemens was grootgebracht. Na hun trouwen kregen ze ‘drie fantastische dochters’. Een verrijking van hun levens en een zorg om van harte mee bezig te zijn. Meisjes die diep in hun harten zitten.
Toen haar dochters 4 jaar waren en naar school gingen, is ze gaan werken bij Sammersbrug, en daarna bij Careyn in Monster. Ze werd daar de zingende zuster genoemd, en liet veel mensen achter met een lach op het gezicht. Vrolijk en optimistisch was ze ook altijd als ze zong bij Medea en meeging op de vakantieweken met Nathalie.
Ruim een jaar geleden sloeg het noodlot toe: bij haar werd kanker geconstateerd. De behandeling werd met veel optimisme gestart. Niet veel later overleed Clemens plotseling. Dat was een schok, maar ze moest door. Eerst Nathalie op een goede zorgplek krijgen en daarna weer zorg voor haar zelf. Daphne, Kimberley en Ian waren haar grote steun. En de lach van Jaimy, haar knuffelkleinkind. De laatste chemo sloeg niet meer aan en langzaam groeide ze naar het einde toe.
Omringd door haar meest dierbaren heeft ze afscheid van dit leven genomen. Nu leeft ze door in het Licht van God, verenigd met Clemens en zo vele anderen. Ontzorgd en liefdevol omringd.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
