Petrus Martinus Gerardus Zwinkels
Geboren: 19 januari 1934In dankbare herinnering
Op 1 december 2023 overleed Piet Zwinkels. Zijn talenten zoekend, ontdekkend en er dankbaar mee aan de slag gegaan is hij bijna negentig jaar geworden. Allereerst aan de Strijp in Wateringen waar Piet opgroeide in een groot tuinders gezin. Het lag voor de hand dat hij zou gaan tuinieren maar dat was niet helemaal voor hem weggelegd. Tijdens het vervullen van zijn militaire dienstplicht bleek zijn onverwacht talent als hospik. Dat dienstverlenend talent kleurde zijn verdere leven. Zakelijk en privé. Als handelaar in tuindersbenodigdheden kwam Piet veel bij tuinders over de vloer. Zo bleef hij toch figuurlijk “dichtbij huis” en later ook toen hij als vertegenwoordiger in de kassenbouw aan de keukentafel bij de klanten kwam zitten. Daarbij ging hij voor kwaliteit, een eerlijke prijs en betrouwbaarheid. Met ook bijzondere aandacht voor de huiselijke situatie van de mensen. Piet was als vanzelfsprekend half een sociaal werker.
Daarin van harte en met verstand gesteund door Annie zijn vrouw die hij op de dansles had leren kennen. Samen hebben zij vijf kinderen gekregen en veertien kleinkinderen. Piet zorgde goed voor zijn gezin. “We kwamen niets te kort in huis of met vakanties” zei Annie. Voor hen was hij graag in de weer, naast zijn gewone werkzaamheden. Creatief en handig maakte hij van alle soorten speelgoed en onderhield zijn hobby’s zoals klokken maken, houtbewerken, jam en tomatenpuree, het mannenkoor. Piet vond ook kleine momenten van rust en meditatie in een wandelingetje of gewoon een fijn gesprek; dan kon hij geven door te luisteren.
Toen er meer vrije tijd voor hem kwam en de VUT het mogelijk maakte ging hij samen met Annie geregeld de grens over en maakten zij samen grote en kleinere reizen. Naar Israël, Australië, Marokko en Italië. Ook waren er pelgrimages naar Lourdes, Den Briel, Heiloo en Kevelaar. En hij liet zich graag trakteren op een reisje dichter bij huis.
Zo lang hij kon behield hij zijn aandacht voor anderen en bleef hij een handje mee helpen ook bij de Triangel. En nog in de Hoge Tuinen probeerde hij het leven mooier te maken. Zo kon hij oprecht zeggen: “Ik heb een mooi leven gehad”.
Tijdens de viering van dankbaarheid op 8 december in de kerk van “De Martelaren van Gorkum” hebben we gebeden en gezongen. Vooral de kinderen en kleinkinderen namen met lezingen, voorbeden en muziek indrukwekkend afscheid van hun (schoon)vader en opa. Met velen mochten we Piet begeleiden naar zijn laatste rustplaats in het vertrouwen dat hij in vrede thuiskomt bij de Schepper van hemel en aarde, die alle leven bewaart.
Pastor Smulders
Terug naar de voorgaande pagina
