Drie Joseph-iconen over de sluiting van 'hun' kerk

Ik zit hier om de tafel met 3 Joseph-iconen te weten. Jos Raaphorst, Ted van Luik en Peter van der Knaap. “Nou mannen: Het gaat gebeuren. De Josephkerk wordt aan de eredienst onttrokken. Ik begreep dat jullie daar heel wat voetstappen hebben liggen en we gaan maar een beetje beginnen met Ted, wat was jouw functie daar?” Ted: “Ik deed gemeenschapsvorming en Ik was penningmeester. Hoe lang heb je dat gedaan? Gemeenschapsvorming  wel heel erg lang 30 jaar, misschien wel en Penningmeester 8 jaar. Bij het samengaan van de kerken was er natuurlijk maar 1 penningmeester nodig, dus ik viel af  in dit geval.”

Peter, wat heb jij allemaal gedaan bij de Josephkerk?
“Nou ik zit al 55 jaar bij de club. Het is al 5 jaar geleden dat ik hier ooit een keer de gouden Josephspeld heb gekregen, toen was ik hier 50 jaar. Nou ja, Ik ben begonnen In de parochie in de parochieraad en daar werd ik ook voorzitter van. Daarna voorzitter van het kerkbestuur. Toen die termijnen erop zaten, ben ik nog bij de gemeenschapsvorming gebleven en ik heb heel veel jaren bij het onderhoud van de Josephkerk gewoon eigenlijk alles gedaan. Maar als je hier bij de Sint Jan komt op vrijdag, dan struikel je gewoon over de mensen en ik liep daar eigenlijk alleen of met Aad Duindam. Dus er waren eigenlijk maar weinig mensen daar? Ja, ik kon wel een beroep doen op mensen als het nodig was, bijvoorbeeld Cock van Paassen onze elektricien maar verder liep ik er altijd in mijn eentje! Nou vind ik dat niet erg hoor. Dat ijzeren kruis wat buiten staat bij de Joseph heb ik nog gemaakt van oud ijzer. Er stond eerst een bielzen kruis en dat werd steeds slechter en toen had het bestuur een aannemer gevraagd om een offerte te maken voor een nieuw kruis en toen zei de penningmeester Kees Heijker: “Peet weet je wat dat moet kosten?! Dat gaan we niet doen!” En toen zei ik: “Zal ik het doen en dan kost het niks?!”Toen hebben ze mij mijn gang laten gaan en werd het dus dit kruis. Het zou wel heel mooi zijn als dit kruis een mooie plek zou krijgen in de tuin van de Sint Jan natuurlijk!”

Jos, wat heb jij allemaal gedaan?
“Mijn eerste stappen waren met mijn ouders mee naar de beatmissen op zaterdagavond. Wij gingen eigenlijk alleen maar op zaterdagavond naar de Kolenkit. Pas toen ik bij het bestuur kwam hoorde ik dat het de Josephkerk heette! Hier zat Pastoor Bart v.d. Helm en mijn ouders vonden dat wel een “fijn ventje”. Op zaterdagavond gingen we eerst naar de Josephkerk en dan zaten we achterin de kerk te ouwehoeren en daarna stappen in Naaldwijk. Ik ben er ook getrouwd met Karin door Pastor Regeer en onze kinderen hebben er hun eerste communie gedaan. Toen Coen zijn eerste communie deed vroeg pastor Winfried Kuipers of ik niet in de communiewerkgroep wilde, maar dat vond ik een beetje teveel knutselen en toen ben ik uiteindelijk bij de gemeenschapsvorming gekomen. Daarna kwam pastor Borgholz en die vroeg of ik niet in het bestuur wilde komen want het bestuur lag toentertijd helemaal op zijn gat. Alleen Kittie Lupker en John v.d. Zande waren nog over. Toen werden Els Zwinkels, Elleke van der Knaap en Ted van Luijk erbij gevraagd en toen hadden we weer een bestuur. Dat was in 2009. Officieel ben ik al door alle termijnen heen maar omdat de Joseph en de Jan samen gingen, werden alle termijnen weer op 0 gezet. Wij zitten nu in onze laatste termijn en zoeken opvolgers dus meld je aan als je graag in het bestuur wil!” 

Wat vonden jullie zo fijn aan de sfeer in de Josephkerk?
Ted: “Veel gemoedelijker! In de Sint Jan is toch een andere cultuur dan in de Joseph. Bij de Joseph was het gewoon “ouwe jongens krentenbrood” Peter: “Ik denk dat het parochiezaaltje er ook aan heeft bijgedragen. Ik heb er ook mijn 12,5 jarig huwelijksfeestje gevierd. Wat voor de één de sportclub is, dat is voor mij het zaaltje waar we vaak zaten. We hebben allemaal iemand om ons heen nodig om lief en leed mee te delen en het koffiedrinken in het zaaltje droeg daar zeker aan bij. In het parochiehuis is het toch anders maar het blijft heel belangrijk om elkaar even te spreken na de viering en dan het liefst onder het genot van een lekker bakkie, daarom nemen wij ook weleens mensen mee naar ons huis om nog even na te praten.”

Els: “Ik ben het helemaal met je eens dat het heel belangrijk is om nog even na te praten over de mooie viering of het mooie gezang van het koor of de goede overweging van de pastor. Daarom pleit ik ervoor dat we dit eigenlijk achterin de kerk doen omdat je dan iedereen die in de kerk was makkelijker vast kan houden omdat ze de gang naar het parochiehuis niet hoeven te maken!”

Jos: “Ik vond de jaren 60 stijl vaan het gebouw heel fijn omdat je doordat je elkaar kon zien aan de overkant, toch het gevoel had dat je meedeed. Als je in de Sint Jan achterin zit, dan krijg je echt weinig mee. We moeten eigenlijk meer gebruik maken van het inzoomen van de camera en dat op het scherm weergeven zodat iedereen het kan zien!
Er ging ook een verhaal dat er een beetje een rangen- en standenverschil was tussen beide kerken, maar daar merk je nu niets meer van.”

Hebben jullie nog een leuke anekdote over vroeger?
Ted: “De zonnepanelen waren van het dak gewaaid en toen hebben we met een aantal mannen de rest vast staan houden op het dak met gevaar voor eigen leven!”
Peter: “De bekleding van de dakkoepel was kapot en Guido Vollering en ik mochten zelf in de bak van de kraanwagen naar boven (25 meter) om het in orde te maken. Er zijn zelfs nog filmopnames van! Dat was 4 jaar geleden. Eigenlijk was dit (achteraf gezien) de laatste klus!”
Jos: “De vrijwilligersavonden vond ik altijd helemaal geweldig. Ted riep dan: “Het dak gaat eraf!” Nou ja, niet eraf (zie verhaal boven) maar we gingen wel helemaal los! Ted verzon altijd wel een quizje of een fietstocht.”

Welke traditie zou je mee willen nemen?
Jos: “Eén van de tradities die we nu gaan invoeren is dat er na de prefatie wordt gevraagd: Wilt u allen gaan staan. Pastor van der Helm heeft het erin gebracht dat bij “verheft uw hart” iedereen moest gaan staan. Het is wel fijn dat we dat nu hier ook gaan doen want het is een belangrijk onderdeel van de viering! Ook op het moment dat de klanken van het “Halleluja” klinken moeten we ook gaan staan. Als we vieren moeten we het wel doen zoals het hoort!”

Wat ga je het meest missen?
Allen: “In het begin misten we een beetje de oude vertrouwde sfeer maar het gaat steeds beter en we leren elkaar allemaal al beter kennen!”

Wat is jullie hoopvolle boodschap voor de toekomst?
Jos: “We zijn een oefenplaats en we moeten ons hart en onze deuren openzetten voor alle dorpen en wijken in de buurt zodat iedereen zich hier thuis gaat voelen!”

Els Rodenburg