25 jaar pastoor

Kent U mij nog? Dat zei een jongeman bij de Adrianuskerk in Naaldwijk, die met zijn vader een karwei had verricht in de toren, samen met andere vrijwilligers. Mijn reactie was: ‘Ik moet even nadenken.’ Zijn antwoord was: ‘Ik ben uw eerste dopeling.’
Per 1 oktober 1999 ben ik pastoor geworden in Maasdijk, Naaldwijk en Honselersdijk. In 25 jaar maakt een mens een groeiproces en een verandering door. Dat geldt ook voor mijn eerste dopeling. Maar toen wist ik meteen zijn naam!

Ik heb deze dagen nog eens gebladerd in het fotoalbum van mijn installatie. Mijn eerste benoeming als pasgewijd priester was Alphen aan den Rijn. Ik heb het daar heel goed naar mijn zin gehad, maar de bisschop deed een beroep op mij om naar het Westland te gaan, waar er al meer dan een jaar een vacature bestond. Ik was toen 38 jaar. Kijkend naar de foto’s zie ik veel mensen die er inmiddels niet meer zijn, zoals mijn ouders. Zelf ben ik ook een kwart eeuw ouder en dat geeft ook een zekere gedaanteverandering!

Vanaf juli 2011 ben ik pastoor/moderator en pastoraal teamleider van heel Katholiek Westland en Hoek van Holland. Een zeer veelomvattende taak. In de loop der jaren heb ik in mijn pastorale contacten heel veel mensen ontmoet en leren kennen.
Bij uiteenlopende levensmomenten, bij vreugde en verdriet. Hoeveel huwelijken heb ik niet mogen inzegenen, kinderen gedoopt, eerste heilige communievieringen gedaan en vormselvoorbereiding? Vele mensen mocht ik nabij zijn in hun ziekzijn en laatste levensfase, bij het toedienen van heilig sacrament der zieken. Ook de betrokkenheid als priester bij de uitvaart vind ik hele kostbare momenten. De heilige eucharistie is de bron en het hoogtepunt van de kerk. Daarin voedt Christus ons in Woord en Sacrament en daar mag ik als priester dienstbaar aan zijn.

In deze 25 jaar heeft de geloofsgemeenschap zeker ook stormen moeten doorstaan. Denken wij bijvoorbeeld aan de coronacrisis. Gelukkig heeft het parochieleven zich langzaam maar zeker hersteld en is er in elke kern een trouwe groep parochianen die deelneemt aan de vieringen en zich inzet als vrijwilliger. Zonder de enorme inzet van de vrijwilligers zouden de parochies niet kunnen blijven bestaan. Door de schaalvergroting is het voor mij als pastoor moeilijker geworden om iedereen de aandacht te geven zoals ik dat zou willen. Het is niet anders. Gelukkig zijn er ook pastorale bezoekgroepen en zijn wij allemaal op grond van ons doopsel pastor voor elkaar.

Dankbaar kijk ik terug op de samenwerking met mijn collega’s, de parochiebesturen, het federatiebestuur, de secretariaten, de vrijwilligers en ook in de oecumene met de protestantse kerken. Dankbaar ben ik voor degenen die zich ingezet hebben voor mijn persoonlijk welzijn.
Op 6 oktober mag ik op het Franciscusfeest mijn zilveren jubileum vieren in de Sint Adrianuskerk te Naaldwijk, aanvang 10.30 uur. Het mooiste geschenk voor mij zou zijn, dat wij God op deze dag met velen mogen danken dat Hij ons aan elkaar toevertrouwt om samen kerk te zijn. ‘Want als de Heer het huis niet bouwt, dan bouwen de bouwers vergeefs.’ (Psalm, 127,1)

pastoor J. Steenvoorden