Advent - Uitzien naar morgen

Naar belangrijke gebeurtenissen in je leven leef je meestal al lang van tevoren toe. Belangrijke dagen in je leven houden je vaak al weken van tevoren bezig. Je voorbereiden naar een huwelijksdag van twee jonge mensen, daar wordt heel serieus werk van gemaakt. De zwangerschap, het toe leven naar de geboorte van een nieuw mensenkind. Mensen die 25 jaar getrouwd zijn, zijn daar al een half jaar van tevoren mee bezig. Er moet veel georganiseerd worden. Er moeten afspraken gemaakt worden. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. En dat is een goede zaak. Want zo groei je er zelf langzamerhand naar toe. Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor je vakantie. Het er naar uitzien alleen al kan je soms een geweldige  kick geven. Zo is het ook met Kerstmis. Kerstmis is het feest van onze menswording. Daar kun je niet genoeg bij stilstaan. Al je levensvreugde hangt daarmee samen. Mens worden, is een levenslang proces. Als dat proces aarzelt, als de rek eruit is, als het stilstaat, dan verflauwd je motivatie, dan daalt je levensvreugde. De adventstijd wil ons helpen om naar Kerstmis toe te groeien. Vier weken van voorbereiding op het feest dat elk mens op het lijf geschreven zou moeten staan. Want het gaat over jezelf, over je eigen levensweg, over de zin van jouw leven.

'Advent' is afgeleid van het Latijnse woord 'Adventus Domini'. En dat betekent: de komst van de Heer. Daar wordt u misschien koud noch warm van. De komst van de Heer! Wat moet je je daarbij voorstellen? Wat heeft dat met mijn leven te maken? De komst van de Heer is een beeld dat in veel Bijbelse verhalen gebruikt wordt. Een beeld dat te maken heeft met levensvervulling. Soms wordt er met de komst van de Heer iets dreigends bedoeld, een andere keer weer iets hoopvols. Maar steeds klinkt in dat beeld van de komst van de Heer een heel directe vraag aan onszelf door: wat maak je van je leven? Er zit veel meer in dan je denkt; laat het niet zomaar weglopen!

Advent is daarom een tijd van stilstaan bij jezelf, stilstaan bij al die dingen die elke dag maar weer op je afkomen. Welke plaats geef je daaraan in je leven? Kun je andere mensen verder helpen? Met name mensen die het gevoel hebben dat ze niet verder kunnen? Die eenzaam zijn en niet samen met anderen kunnen praten over wat nu echt van belang is om het leven leefbaar te maken.
Juist in deze tijd naar kerstmis vertellen en horen we in de vieringen levensverhalen van mensen zoals u en ik. Levensverhalen van toeleven naar een nieuwe tijd. Het kan ons helpen een vooruitzicht naar onze eigen toekomst geven. De kerk is in wezen een grote familie die in deze tijd toegroeit naar een samenkomst rond de kribbe. We hopen en verwachten dat onze kribbe, ons leven, gevuld mag worden met nieuw leven.

Pastor M. Straathof