Als je valt, dan lig je!
Als je valt, dan lig je!
Als pastor heb je een gevarieerde taak en een daarvan is op bezoek gaan bij parochianen die ziek zijn. Als je ziek bent, wordt de toekomst opeens onzeker. Zal je weer genezen? Of zal je leven een andere loop nemen? Dat zijn altijd vragen voor de ander, maar dan komt opeens … sta ik ’s ochtends te snel op uit bed, loop naar het voeteneind en val ik pardoes door een black-out keihard op de koude plavuizen. Mijn rug deed enorm pijn en ademhalen ging heel moeilijk.
Dan gaat er van alles door je heen. Allereerst, zal ik blijvende hinder on-derhouden van die gekwetste rug? Heb ik niet iets vitaals gebroken? En … ik moet naar de spoedeisende hulp, ik voelde dat ik niet snel op de been zou zijn. Dan denk je gelijk aan je werk, want er staan twee huwelijken en twee uit-vaarten voor de deur, dan nog weekendvieringen en een doopviering. Hoe moet dat nu?
In het ziekenhuis bleek mijn linkerarm niet gebroken (die had wel een rare bult), maar een rib was wel gebroken. Die breuk had een klein wondje in mijn linkerlong veroorzaakt, waardoor ik een gedeeltelijke klaplong had gekregen. De artsen vonden dat verontrustend en ik moest in het ziekenhuis blijven (het kon verergeren). Na twee dagen bleek de situatie stabiel en mocht ik naar huis. Inmiddels was er al vervanging gevonden voor de vieringen, want door de pijn kon ik mij moeilijk bewegen. Nu, iets meer dan een week na de val, is de klaplong gehalveerd. Daarbij gaat bewegen beter en wordt de pijn iets minder. Het gaat dus stukken beter.
Wel deden de vreemdste verhalen de ronde, ik had al een gebroken been, of een gebroken arm en in de Heenweg had ik zelfs longoedeem. Gelukkig heb-ben veel parochianen mij alweer rechtop lopend gezien, waardoor zij wat gerustgesteld zijn. Ja, je gezondheid is heel belangrijk. Dat realiseerde ik mij wel, maar nu nog meer; vooral omdat ik vrijwel zeker geen blijvende schade heb.
Maar als je gezondheid ontregeld wordt, is er onzekerheid over de toekomst of is er blijvende schade, soms komt ons levenseinde opeens dichtbij. En je vraagt je af: wie staat mij bij? Voor mij is dat Jezus, Hij is zowel God en mens. En als mens heeft Hij de onzekerheid en de pijn meegemaakt. Daardoor kan God ervaren wat wij mensen ervaren en andersom, kan God aanwezig zijn als wij pijn ervaren. Mensen staan je bij, maar soms kunnen zij je niet meer gezond maken, zijn ze onmachtig. In dat lijden mag Jezus er voor u of jou zijn, Hij zal ons dragen, daarop mogen wij vertrouwen. Dat geeft rust in een onzekere tijd, dat geeft troost als er pijn is.
Mede namens mijn collega’s hoop ik dat u en jij aandacht geven aan gezond leven, aan zorg voor lichaam en geest. En dat wij ruimte geven voor God die ons in goede tijden maar ook in moeilijke tijden wil dragen.
diaken Ronald Dits
