Altijd onderweg

Het is zomer, de tijd dat er veel mensen onderweg zijn. In de vakantietijd verplaatsen wij ons om er even ‘uit’ te zijn. Even weg uit ons alledaagse patroon. We maken vele kilometers met de fiets, auto of vliegtuig. Maar zijn wij eigenlijk niet altijd onderweg? Als wij onderweg zijn…ontdekken wij een kracht in ons, een stuwkracht die ons in beweging houdt. Leven is onderweg zijn, een reis, door de verschillende levensfasen. Ieder van ons mag langzaam uitgroeien tot wie je ten diepste bent. Daar de volheid van beleven. En dan weer moeten ervaren dat het je uit handen glijdt. Hoe verder je komt, hoe ouder je wordt, hoe meer je het gevoel hebt werkelijk op reis te zijn. Hoe meer er achter je ligt, hoe duidelijker jouw route. Hoe lang of kort je ook leeft, jouw route ga je tot het eind.
Misschien is geloven wel: bewust gaan van de weg. Als je al een tijd onderweg bent groeit het besef van begin en einde, van komen en gaan, van blijven en voorbij gaan, van leven en dood. Terwijl aan het begin van het leven het gevoel overheerst van verder te willen, ergens naartoe op weg te zijn, onbekend maar voor jou bestemd. Maar oud of jong, de weg van het leven zal altijd in ons het verlangen wakker houden. Je blijft altijd vooruit kijken. Er is een drijfkracht in ons, die ons in beweging houdt.
Is het een wonder, dat in veel levensbeschouwingen het symbool van de weg een heel wezenlijk gegeven is? Ons katholieke geloof maakt daarop geen uitzondering. Het volk van Israël, waar onze geloofswortels zitten, is begonnen als een volk van zwervers. Een volk dat altijd onderweg was. Met Abraham geroepen om weg te trekken, zonder te weten waar hij terecht zou komen. Het zwervende leven werd een manier van leven, een kijk op het leven, een geloof. Niet je eigen wegen gaan, maar de wegen van Degene die je op weg heeft gezet en onderweg bij je blijft, met je mee trekt. Met die tochtgenoot wordt het leven beleefd als een uittocht, doortocht, intocht.
De ‘aanhangers van de weg’ - zoals de christenen werden genoemd - worden in beweging gehouden. Leven is niet alleen een natuurlijke beweging, de beweging gaat veel dieper. Mensen gaan pas echt hun weg, als dat een bewuste weg is, niet alléén gegaan, maar met een Reisgenoot. De mens is niet alleen een mens onderweg, maar ook een tochtgenoot. En mensen samen zijn Gods volk onderweg.
Als dat besef groeit, groeit je geloof. Dan is er geestelijk leven. Geestelijk leven is meer nog dan alle leven, een weg. Juist daar is nooit de definitieve eindvorm bereikt. Geestelijk leven is een nooit eindigende beweging. Het is altijd onderweg zijn. Een goede reis!

pastor M. Straathof