Danken en delen horen bij elkaar!

In het tweede weekend van oktober vieren de Westlandse parochies Oogstdankdag. Onze kerken zullen weer prachtig versierd worden met de producten die in onze streek worden gekweekt, zoals tomaten, paprika’s, druiven, planten en bloemen. Elk jaar weer een schitterend gezicht! Wij danken de Schepper voor de vruchten van ons werk,  alles wat wij met onze handen en ons hoofd hebben voortgebracht. Wie oog heeft voor het wonder van de natuur vindt niet alles maar gewoon en vanzelfsprekend.

Wij werken voor brood op de plank. Maar uiteindelijk is het hele leven een geschenk. Werk geeft inkomen, structuur aan onze tijd, mogelijkheid tot ontwikkeling van onze talenten, gevoel van eigenwaarde, contacten en gezelligheid. Gelukkig vinden velen plezier en voldoening in een baan, beroep, bedrijf, zorgtaak en vrijwilligerswerk. Maar tegelijkertijd zijn er ook tallozen die werkloos of arbeidsongeschikt zijn en zich langs de kant voelen staan. Zij hebben onze aandacht en steun nodig! Menig ondernemer moet knokken om het hoofd boven water te houden en leeft elke dag met vele onzekerheden. Ook zij hebben mensen nodig die hen met raad en daad bijstaan. Het is goed dat wij in de kerk een speciaal weekend hebben waarin wij speciaal stil staan bij vragen rond werk, beroep en verzorging. In het Westland werken velen dagelijks met agrarische producten. Hetzij in de teelt of in de handel en transport. Maar ook wie geen tuinbouw gerelateerd beroep heeft, zal ervaren dat je zaait, zorgt en oogst.

Tijdens mijn sabbatperiode heb ik veel gewandeld in Frankrijk en een aantal kloosters, bedevaartsoorden en seminaries bezocht. Een grote oogst aan nieuwe inspiratie en energie heb ik mogen ontvangen. Heel dankbaar ben ik voor deze periode van herbronning. Het was een mooie ervaring langs de uitgestrekte velden met tarwe, zonnebloemen en ook de wijngaarden te lopen. De graanoogst was in juli al in volle gang met grote landbouw-machines. Als je over een landweg stapt en je ziet aan de ene kant tarwe rijpen en aan de andere kant trossen aan de oude wijnstokken rijpen, dan gaan je gedachten vanzelf uit naar de Eucharistie. Wij brengen immers in elke Heilige Mis de gaven brood en wijn naar het altaar om God te danken en om Jezus te gedenken; zijn leven, zijn dood en verrijzenis. Hij is de weg gegaan van de graankorrel. Als de graankorrel niet in de aarde valt, blijft hij alleen. Maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. Zo leert Jezus ons dat wie zijn leven niet wil geven, niet wil delen, weinig van zijn leven maakt, maar dat wie geeft wat hij heeft, zal weten waarvoor hij leeft. In elke Eucharistieviering geeft Jezus zichzelf in de gaven van zijn Lichaam en Bloed, opdat wij doen wat Hij ons heeft voorgedaan; breken en delen met elkaar. De producten van de oogstdankdag gaan naar de voedselbank, vluchtelingen, zieken, naar ouderen en mensen die een dierbare hebben verloren. Ik hoop dat wij in het weekend van 10 en 11 oktober met velen oogstdankdag mogen vieren. Danken en delen horen bij elkaar!

pastoor J. Steenvoorden