De reis naar binnen
Pas zei een jongere tegen mij: ‘Ik begrijp niet, waarom mijn vader en moeder maar weinig meer naar de kerk gaan. Een paar jaar geleden gingen zij regelmatig. Maar, opeens kwam de klad erin, terwijl ik er nu juist zoveel vind.’ Als ik jongeren spreek, zomaar ergens of heel gericht bij de voorbereiding op een huwelijk of een doop, dan gaat het over hún gevoelens en gedachten. Het is belangrijk goed naar jonge mensen te luisteren. Naar wat hen beweegt, naar hun ervaringen en vragen. Het zijn verhalen van binnenuit, vanuit het hart. Ze spreken van een beginnend of groeiend geloof; een ontdekken van wat achter het onmiddellijk zichtbare ligt. Eerst zoeken ze – in de puberteit – naar zichzelf. Wie ben ik en wat wil ik van mijn leven maken? Geloof ik in mijzelf? Dan gaan zij geloven in een vriendin of vriend. Het geloven verbreedt zich dus. Maar het verdiept zich ook in het omgaan met elkaar. ‘Wij hebben elkaar steeds beter leren kennen en aanvaarden.’ ‘Wij geloven zo vast in elkaar, dat wij onze liefde en trouw in het huwelijk willen bevestigen.’ Zo kan er ook een openheid groeien voor het Geheim van God. Op vele wijzen kunnen wij God ontmoeten, als wij Hem maar zoeken. Geloven in God is ook een groeiproces waar wij onze jongeren ruimte en vertrouwen voor moeten geven. Van groot belang is welke ‘bagage’ ze in de opvoeding hebben meegekregen. En even belangrijk is het goede voorbeeld dat volwassenen hen geven..
Mensen zijn hun leven lang op zoek.
Op zoek naar warmte, liefde en geluk.
Op zoek naar een haven, een thuis, geborgenheid.
Op zoek naar een zinvol bestaan, ontwikkeling van talenten.
Op zoek naar contact, ontmoeting, plezier, gezelligheid en ontspanning.
Op zoek naar kracht en troost als het leven zwaar valt.
Mensen zoeken hun leven lang, langs vele wegen,
soms langs omwegen en kronkelwegen, naar een veilige haven, een thuishaven,
een tafel om de maaltijd te delen, een hart dat zich opent, een uitgestoken hand,
een woord dat je raakt, een stille aanwezige die blijft, ook als er geen woorden meer zijn.
Mensen zoeken, bewust of onbewust, de bedding van de grote stroom
die voert naar de oorsprong van het leven, de bron van de liefde,
mensen zoeken ……. naar God.
Velen zijn deze weken op vakantie en genieten van hun vrije tijd elders of in hun eigen omgeving. Vakantie kan naast rust en ontspanning ook stress geven. De files op de overvolle wegen, de drukte van het massatoerisme, de gevaren en risico’s die er zijn. Of gewoon omdat je uit je gewone patroon bent en nu intensief in elkaars nabijheid vertoeft. Maar of je er nu op uit trekt in binnen- of buitenland of thuisblijft. Het belangrijkste is dat je de reis naar binnen maakt. Dat je de tijd neemt om tot jezelf te komen, uit te rusten, na te denken, een goed gesprek te hebben, andere dingen te doen, een boeiend boek te lezen. Ook ruimte te scheppen om te bidden, te danken, in stilte of met je eigen woorden. Dat je jezelf laat inspireren door verrijkende ontmoetingen, de schoonheid van de natuur en cultuur, die ons steeds weer verwondert.
Even vrij zijn, niets dat moet,
vakantietijd, dat doet je goed.
Geniet van wat je krijgt en geeft,
van al wat is, groeit en leeft.
De zonkant van het leven kiezen,
geen enkele dag de moed verliezen.
Blijf je thuis of ga je reizen,
je zult jezelf een dienst bewijzen,
en je medemens even goed
als je je hart wijd opendoet.
Overal kun je daarmee beginnen,
maak gewoon de reis naar binnen.
Als je leeft in deze geest,
wordt de vakantietijd zeker een feest!
Met vriendelijke groet, namens het pastoraal team,
pastoor J. Steenvoorden
