De winter voorbij, welkom paus Franciscus

Het is nu echt lente. Bloemknoppen springen open, de druivenstronken en liggers lopen opnieuw uit en in het gras zit weer groei. Met deze wetmatigheid zijn wij als Westlanders maar al te goed vertrouwd. Wie zou eraan kunnen twijfelen?

De lente zet zich door: onweerstaanbaar, onherroepelijk. Maar hoe is dit in onze kerk en in onze persoonlijke beleving van het geloof in Christus? Breekt daar de lente door? Zet God zich daar ook door, onweerstaanbaar, onherroepelijk?

Vlak voordat de veertigdagentijd begon gaf Paus Benedictus aan, de sleutel van Petrus over te willen dragen aan een opvolger. Het was voor iedereen een donderslag bij heldere hemel. Op 28 februari 2013, even voor 20.00 uur verliet Paus Benedictus het Vaticaan en stapte in de helikopter om uit het zicht te verdwijnen en de deur achter zich te sluiten op het pauselijk zomerverblijf. Een tijd van inkeer en bezinning volgde voor de kardinalen. Een tijd van wikken en wegen, een tijd van gebed om de Heilige Geest volgde. Kom Heilige Geest vervul het hart van uw gelovigen en ontsteek in hen het vuur van uw liefde. Kom en vernieuw het aanschijn van de aarde. Geef ons een nieuwe lente.

Dinsdagmiddag 12 maart gingen de 115 kardinalen in conclaaf. Eén dag later verscheen er tegen de avond witte rook uit de schoorsteen van de Sixtijnsekapel. Om 20.00 uur klonk op het balkon van de St. Pieter: 'Habemus Papam' we hebben een Paus! Hij heeft de naam aangenomen van Franciscus. Zijn naam is een programma!

Een grote menigte verwelkomde de nieuwe paus met applaus. Ik was onder de indruk van het eerste optreden van de nieuwe paus. Het heeft mij vooral getroffen dat hij eerst de zegen vroeg van de stad en de wereld, voordat hij zelf de zegen over de stad en de wereld uitsprak. Hij maakte ook een diepe buiging. Dat is een betekenisvol gebaar. Bovendien sprak hij over ‘samen op weg gaan’. Zijn belangrijkste taak zal zijn ons van de winter naar de zomer te brengen, Europa te verbinden met de nieuwe wereld, in het bijzonder met Latijns-Amerika en samen met ons als gelovigen de boodschap van evangelie handen en voeten te geven in de hele wereld.

Deze dagen worden we in de liturgie meegenomen van lijden, dood naar verrijzenis. Dit is de kern van ons geloof. Het is het fundament: in dit geloof zijn wij immers gedoopt en dit geloof hernieuwen wij in de paasnacht. Dit paasmysterie vraagt ook om een persoonlijke beleving, bezinning en bewustwording. Eén keer per jaar Pasen vieren is echt te weinig. Niet voor niets is de wekelijkse 'kleine paasviering' in het weekend noodzakelijk voor een goede geestelijke gezondheid. Het grote Pasen en de wekelijkse weekendviering maken ons tot paasmensen. Paasmensen zijn mensen die niet blijven steken in de winter maar willen opstaan in de lente. Het zijn mensen die met Christus opstaan. Het zijn mensen die met liefde laten zien dat het mogelijk is een lentetuin van deze wereld te maken waarin ieder zich kan ontplooien tot de mens zoals God graag ziet. Christus ging ons daarin voor, Franciscus volgde hem radicaal ...... en wij? Laten we samen op weg gaan en zo een zalig Pasen zichtbaar te maken voor elkaar en de wereld.

Een zalig Pasen en een nieuwe lente voor u, is de wens van het pastorale team.

Namens het pastoraal team, pastor Martien Straathof