Drie bijzondere feesten in de maand juni

De vieringen van de Goede Week liggen weer een tijdje achter ons. We kijken uit naar de afsluiting van de Paastijd. En dat doen we door eerst Hemelvaartsdag te vieren 40 dagen na Pasen. En daarna vieren we op de 50ste dag na Pasen Pinksteren.
De naam “Pinksteren” komt van het Griekse woord “pentakosta”. Dat betekent “vijftigste”. En Pinksteren valt op de vijftigste dag na Pasen. Dat is afgeleid van het joodse oogstfeest Sjawoe’ot. Sjawoe’ot heet ook wel “Wekenfeest”, want het komt zeven weken na Pesach, het joodse paasfeest.
In de christelijke kerk herdenken mensen met Pinksteren dat de Heilige Geest neerdaalde over de apostelen. De apostelen waren de vrienden en leerlingen van Jezus. Na diens Hemelvaart waren ze alleen achtergebleven en wisten ze niet wat ze moesten doen. Toen gebeurde er iets heel bijzonders.
Het geluid van een stormwind klonk en er was plotseling een verschijnsel van vuur. Dit vuur leek op de hoofden van de apostelen te branden. Opeens spraken ze allerlei vreemde talen… De apostelen gingen de opdracht van Jezus verder uitvoeren: de boodschap van God in alle landen van de wereld verspreiden. Zo begon de christelijke kerk.
De Heilige Geest zie je wel eens afgebeeld als “vurige tongen”: vlammetjes boven de hoofden van de apostelen. Maar vaak heeft de Geest de vorm van een duif. Een duif staat voor hemelse inspiratie en vrede. En voor de ziel, het deel van de mens dat volgens christenen ook na de dood blijft leven.

Het tweede feest is het hoogfeest van het Heilig Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus. Dit ontstond in de Middeleeuwen en wordt evenals Drievuldigheidszondag en het Heilig-Hartfeest gevierd in de weken na Pinksteren. Deze drie hoogfeesten hebben als doel het Paasmysterie op liturgische wijze verder uit te diepen.
Sacramentsdag is eigenlijk het opnieuw vieren van Witte Donderdag. Het verschil is dat op Sacramentsdag de nadruk veel meer ligt op het katholieke dogma van de Werkelijke Tegenwoordigheid van Christus in de gedaanten van brood en wijn tijdens én na de viering van de eucharistie. De theologische term voor deze leer is transsubstantiatie. De RK-Kerk leer leert dat de hostie ook buiten de eucharistie aanbeden moet worden. Dat kan in een bijzonder soort kast, tabernakel geheten, of in een monstrans, een voorwerp dat gemaakt is om heilige zaken aan de gelovigen te tonen.
Dit jaar is er weer een sacramentslof op zondagavond 19 juni in de H. Lambertuskerk te Heenweg. Hopelijk lopen er weer enkele communicanten mee in de processie waarbij het Allerheiligst wordt meegedragen door pastoor Steenvoorden in een Monstrans onder een baldakijn. Een oud gebruik dat weer in ere wordt hersteld.

En het laatste feest is op vrijdag 24 juni, het feest van het Heilig Hart van Jezus. Dit hoogfeest wordt altijd gevierd op de derde vrijdag na Pinksteren. In de Bijbel wordt het hart vaak beschouwd als het symbool van moed, vreugde en hartstocht. Paus Pius IX schreef het feest in 1856 voor heel de RK-Kerk voor en kende er een hoge liturgische rang aan toe. Eind 19de eeuw haalden veel katholieke huisgezinnen een heilighartbeeld in huis, dat in juni extra vereerd werd. Mijn ouders hadden ook een heilighartbeeld in huis en sinds het overlijden van mijn vader, staat het bij mij in mijn woonkamer.
De plaatsing van het feest op de vrijdag is een duidelijke verwijzing naar Goede Vrijdag. Het geeft zo de band aan met de herdenking van Jezus' lijden en sterven. Dit jaar is de viering van dit hoogfeest in de St. Adrianuskerk te Naaldwijk met als voorganger pastor Kwee.

Voor al deze bijzondere feesten bent u van harte uitgenodigd in onze kerken.

Els Geelen, pastoraal werker