Een nieuw begin

De wintertijd is al weer ingegaan. De dagen zijn vaak donker. De eerste herfststorm is er al weer geweest, we waaiden uit onze schoenen. Je kreeg een brief van de garage voor de winterbanden. De kortste dag nadert. We bereiden ons voor ….  Advent, tijd van voorbereiding. De adventskrans heeft maar vier lichtjes. Eenvoudig, als je al die veelkleurige lichtjes ziet die in de kerstboom hangen. Eenvoudig, vier lichtjes, telkens eentje meer wordt aangestoken. Het licht groeit. Maar je moet natuurlijk wel de kaarsjes aan willen steken. D.w.z. je moet wel in jezelf het licht willen laten groeien. Groei je zelf naar kerstmis toe? Zo ja, hoe dan? De Adventskrans is rond, net zoals een huwelijksring. De liefde gaat door. Als je denkt dat je aan het einde bent, sta je weer aan een nieuw begin.     

Een nieuw begin. En toch … we hebben het verhaal al zo vaak gehoord, al zo vaak beleefd, al zo vaak voor ons gezien. Wat een drukte eigenlijk. Maria, engel Gabriël op bezoek, Elisabeth en Zacharias, Johannes de Doper, de zorgzame Jozef. En daarna wordt het nog drukker: de engelen, de herders, de drie wijzen, Herodes. En dat alles rondom het Kind. Het Kind dat de Held is, de held die als een kind komt.

Toch maar niet te lang blijven steken bij toen… toen…  Eerst naar het nu. We bereiden ons voor. Wat betekent het dat Jezus ook nu komt? Telkens weer. Al die kerstmissen. Maar ook elke dag. Elke dag klopt Hij aan. ‘Ik sta aan de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.’ Zo is te lezen in Openbaring, hoofdstuk 3. Maaltijd, is dat niet hét symbool, hét teken van saamhorigheid, van samen horen? Van bij elkaar horen? In de aanloop naar kerst zijn er soms van die maaltijden, georganiseerd door een parochie, protestantse gemeente, buurthuis of vereniging.

Samen horen. D.w.z. bij elkaar horen, maar ook … samen luisteren. Luisteren naar het verhaal. Het verhaal van hoop en verwachting. Wat kunnen wij verwachten, waar is onze hoop op gericht? Is er een wereld mogelijk waarin niet de halve mensheid wordt afgeluisterd? Een wereld zonder al die aanslagen op het milieu? Een wereld waar men niet hoeft te vluchten? Een wereld waarin niet kinderen worden uitgebuit in de kledingindustrie? Is er een land mogelijk waar voedselbanken niet meer nodig zijn?

“Dromen en visioenen,“ denkt u. “Droom maar lekker verder pastor.” Maar ik droom mee met Jesaja. ‘Zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers, hun speren tot sikkels. Geen volk zal nog het zwaard trekken tegen een ander.’ Zal het echt ooit zo zijn? Ik wens u een fijne Adventtijd.

pastor Kwee