Een onwerkelijke wereld met lichtpuntjes

Wij kunnen elkaar niet meer ontmoeten zoals wij dat gewend waren. Wij geven geen handen meer en houden gepaste afstand. Pastores en dominees preken voor lege kerken, maar de mensen thuis volgen wel de dienst via kerkomroep/livestream of anderszins. Heel veel activiteiten zijn afgelast. Ouderen leven uit veiligheidsoverwegingen in een kleine wereld en missen het bezoek. Bij een uitvaart mogen er maximaal 30 personen aanwezig zijn, waar anders velen hun dierbare de laatste eer hadden bewezen. Ook economisch maken wij dingen mee die wij nooit voor mogelijk gehouden hadden. De hele coronacrisis heeft een enorme impact. Wij kunnen daar allemaal ons eigen verhaal over vertellen. Wat mij bemoedigt is de creativiteit die opbloeit en de saamhorigheid die groeit. Mensen leven met elkaar mee, bieden hulp aan, sturen spontaan een kaartje, een mailtje, een appje, of bellen op met de vraag: Hoe gaat het? Er worden plantjes en bloemen rond gebracht. Het zijn de kleine dingen die het doen. Bij een uitvaart stonden honderden mensen langs de weg om met hun aanwezigheid en een applaus de dierbare overledene een laatste groet te brengen en de nabestaanden te troosten. Heel indrukwekkend. In deze zorgelijke tijd zijn er gelukkig veel lichtpuntjes. Dat doet ons goed en daarin komt Gods liefde aan het licht. Laten wij het in deze goede geest volhouden en hopen en bidden dat de crisis spoedig onder controle komt.

Pastoor J. Steenvoorden