‘Geen vis geven, maar leren vissen’

In het spreken over ontwikkelingshulp (tegenwoordig ontwikkelingssamenwerking) is in het verleden nogal eens gezegd: “Je moet de mensen geen vis geven, maar je moet hen leren vissen.” Je kunt wel telkens vis blijven geven, maar als men niet voor zichzelf kan gaan zorgen, dan blijf je altijd geven en wordt er niks echt opgelost. Natuurlijk moet je in acute noodsituaties ‘vissen’ geven: voedsel, kleding, onderdak, medicijnen. De eerste nood moet gelenigd worden. Maar is het ook goed als de mensen leren zelf in het levensonderhoud te voorzien. Ze moeten een zelfstandig bestaan kunnen opbouwen, zodat ze voor zichzelf en hun familie kunnen zorgen en een goede rol kunnen gaan spelen in hun gemeenschap. Ook is het goed voor het zelfvertrouwen. Je krijgt je leven weer in eigen hand en zo krijg je weer eigenwaarde.

De Vastenactie wil dit jaar beroepsonderwijs en ondernemerschap in ontwikkelingslanden ondersteunen. Dat doet zij onder meer door het aanbieden van trainingen, het regelen van onderwijsruimten en het geven van lesmateriaal. Wij kunnen dit ondersteunen door een financiële gift en door gebed. Zo kunnen we dan iets goeds doen in deze Vastentijd. Ja, Aswoensdag hebben we alweer gevierd, en we zitten weer in deze voorbereidingstijd. Op Aswoendag wordt er altijd gelezen uit hoofdstuk 6 van het Evangelie volgens Matteüs. Daar gaat het over aalmoezen geven, bidden en vasten.

Waar zijn deze zaken op gericht?
Aalmoezen geven (giften geven), dat is gericht op je naaste. Op hem of haar die het minder heeft dan je zelf. In deze tijd dus vooral voor het beroepsonderwijs en ondernemerschap in ontwikkelingslanden.
Bidden gaat over jouw relatie met God. Bidden is contact hebben met God. Meestal door het spreken met Hem (hardop of in stilte), maar waarom betrekken we daar niet ook het luisteren in? Zo is het tweerichtingsverkeer. Vasten gaat vooral over de omgang met jezelf. Blijf je uitbundig consumeren, of mag het soms een tandje minder? En … wat doet het dan met je, als je een keer wat mindert?
Zo zie je maar, het gaat over deze fundamentele relaties: contact met je naaste, met God en met jezelf.

En dan … het paasfeest. Daar leven we naartoe. Het feest van bevrijding. We snakken allemaal naar bevrijding. Nu vooral van het coronavirus en van alle beperkingen die daarvoor nodig zijn. Anderen, in verre landen snakken ook naar bevrijding. Verlossing uit armoede en een moeizaam bestaan. Wij kunnen hen helpen. Niet alleen maar door ‘vissen te geven’, maar ook door hen ‘te leren vissen.’ Hartelijk dank voor uw bijdrage aan de Vastenactie!  

Pastor Kwee