Geloof in het Kerstkind
Geloof in het Kerstkind
Ik vind geloven zo mooi. Sint Nicolaas is net in het land gekomen (op het moment van dit schrijven), zo ook in Hillegom. Al die snoetjes van die kinderen, vol verwachting klopten hun hart. Heilig geloven ze in de goed heiligman. Nu afwachten wat voor cadeautjes ze krijgen op 5 december.
Geloven is zo bijzonder. Wat geloven wij bijvoorbeeld van het Kerstfeest. Is het niet wonderlijk, vele mensen die zeggen: ‘ik weet niet wat ik moet geloven’. Ze geloven in iets maar kunnen het niet goed onder woorden brengen. Velen gaan niet meer wekelijks naar de kerk.
En dan op 24 december, kerstavond, zitten er vele mensen meer in de kerk dan op een gewone zondag. Wat brengt hen met Kerst naar de kerk en vooral in de Kerstnacht, vaak door weer en wind naar deze plaats. Oké, ik weet, het is vergeleken met jaren terug wat minder geworden. Maar toch! Is het, het geloof wat de mensen naar de kerk brengt? Is het de tijd van het jaar of de vertedering van de geboorte van een kind.
Zoals bij elk feest is er voorbereiding nodig. Voor het Kerstfeest is dat de adventsperiode. We zijn nu halfweg. Een goede voorbereiding is het halve werk. De 3e zondag van de advent (adventus betekent komst) wordt in het Latijn Gaudete genoemd: Laat ons verheugen. De vierde advent is Rorate: Rorate is een lied wat vroeger voor de mis gezongen werd. Nu in de advent wordt het gezongen in het wisselende deel van de mis. Met het refrein wordt gezongen met de woorden van het Rorate van vroeger. Rorate is gebaseerd op een oudtestamentische tekst van Jesaja (45,8).
De liturgische kleur is paars, kleur van inkeer, ingetogenheid. Het hoogfeest van kerst heeft de liturgische kleur wit.
Ieder mens bereidt zich op zijn eigen manier vol. Er wordt aandacht besteed aan familiebezoek, op school bereiden kinderen zich voor met kerststukjes maken, een kerstontbijt of broodmaaltijd, met een kerstviering. Thuis en overal zien we kerstversieringen verschijnen. In de parochies worden ook de voorbereidingen getroffen. De kerststal wordt weer opgezet. De feestelijke gewaden opgefrist. Koren oefenen een nieuwe mis en de Kerstliederen. Wat was daar nu mee? Mogen we de traditionele kerstliederen van de ‘Herdertjes lage bij nachte’ en ‘Stille nacht, Heilige nacht’ niet meer zingen? Gelukkig wel. De bisschoppen hebben nooit gezegd dat we ze niet mogen zingen. Ze moeten gezongen worden op de plaats waar ze horen. Bijvoorbeeld niet tussen de 1e lezing en het Evangelie, daar hoort een Psalm. Wees gerust, in de Westlandse parochies horen we de traditionele kerstliederen in de vieringen. Vele vrijwilligers zetten zich uren in om het feest compleet te maken. Hartelijk dank daarvoor. Ook het pastoraal team bereidt zich voor op de vieringen.
Zo zijn vele mensen zich aan het voorbereiden op een feest wat door vele mensen over de hele wereld gevierd wordt. Zelfs in oorlogsgebieden proberen ze op kerstavond een staakt het vuren. In rampgebieden proberen ze met veel hulp vanuit vele landen er toch iets van te maken. Dat is zo mooi aan de kracht van dit feest; er zijn voor elkaar. Een feest vanuit een geloof. We zijn vol verwachting van Zijn komst, de Zoon van God, Jezus. We gedenken zijn geboorte ruim 2000 jaar geleden. Toch geeft het een gevoel alsof hij elk jaar weer opnieuw geboren wordt. Een nieuw begin. Mensen komen naar de kerk om dit feest te vieren. Is de kracht van dit feest dat mensen weer hoop krijgen dat het goed komt? Dat er werkelijke vrede komt, geeft het kracht en hoop op genezing of om een ziekte te kunnen verdragen? Geeft het mensen weer een toekomstbeeld? Dat zal voor ieder mens in de wereld anders zijn.
Voor mij is het steeds weer een wonder. Een wonder dat zoveel mensen dit feest vieren. Ieder op zijn eigen manier, met zijn eigen gedachten en emoties. Moge ook dit Kerstfeest voor alle mensen, juist door de geboorte van het kind van de Vrede en door het samen zijn in de Kerstnacht, het geloof in elkaar versterken. Zoals Jezus het bedoeld heeft.
Graag wil ik u allen een Zalig Kerstfeest toewensen en een Gezegend Nieuwjaar mede namens mijn mede collega’s van het pastoraal team.
Marjo Lommerse, pw.
