Geloven met elkaar

Eind juni mochten we de geboorte vieren van een nieuw gebeuren rondom alle jeugdigen in onze parochiefederatie: het JongerenEvent ‘Meet Up”. 21 jongeren kwamen workshops volgen, eucharistievieren, samen eten en karaoken. “Meet Up” was een zeer geslaagd evenement waarbij vooral opviel hoe jongeren enthousiast zijn, genieten én ook in stilte met aandacht het mysterie kunnen vieren. Het kan een jaarlijks gebeuren worden, dat aansluit bij de jeugd van tegenwoordig. De jeugd die over het algemeen liever gevoed wordt door ‘events’, dan door de wekelijkse kerkgang. Aan ons de taak om dit goed te organiseren.
We horen het vaak: “De jeugd heeft de toekomst”. Paus Franciscus zegt hierover: “De jeugd heeft niet alleen de toekomst, maar ook het heden.” Ik denk dat hij gelijk heeft. Wij moeten NU aandacht schenken aan alle mensen die jonger zijn dan wijzelf. Wij moeten nu jeugdigen in onze armen sluiten en volwaardig deel laten zijn van de geloofsgemeenschap. Wij moeten NU investeren in kinderen en jongeren die mogen groeien in geloof. Wij moeten NU voorbeeld zijn voor opgroeiende jonge mensen.
Toen begin dit jaar het pastoraal team op teamdag was hebben we met elkaar stilgestaan bij het thema jongerenpastoraat in onze parochiefederatie. Eén van de onderdelen die we bespraken was hoe we onze eigen jeugd hadden ervaren, in persoonlijke ontwikkelingen maar ook kerkelijk gesproken. En hoewel onze jeugd van elkaar verschilde en de tijd totaal anders was, waren er ook belangrijke gelijkenissen. Eén opvallende conclusie was dat we allemaal een voorbeeldfiguur hadden ontmoet die ons de weg van het pastoraat had laten zien en een rol had gespeeld in onze keuze en onze roeping tot pastor.
Voorbeeldfiguren zijn ook in deze tijd enorm belangrijk voor jongeren. In eerste instantie spiegelen tieners zich aan elkaar, vriendschappen zijn van levensbelang. Daarnaast trekken zij zich op aan mensen die dichtbij hen staan. Dat kunnen leraren zijn, trainers, leiding van scouting of musical en natuurlijk: ouders en grootouders. Pastores en andere gelovige volwassenen hebben hierin ook hun plaats. Vroeger was deze plek vanzelfsprekend en alom tegenwoordig. In onze tijd moeten we die positie vaker bevechten en is de tijd die we met jeugd kunnen doorbrengen beperkt. Tóch is en blijft dit van belang. Geloven moet je namelijk ook leren, net als fietsen, praten en lopen. En daar heb je dus anderen, volwassenen, voorbeeldfiguren en aanspreekpunten bij nodig.
Dat betekent ook dat we het góede voorbeeld moeten zijn. Wat dat precies is, is voor eenieder anders. We zijn immers allemaal anders gebakken. Maar als we dichtbij onszelf blijven en openstaan voor vragen van jongeren én hun af en toe vertellen waarom we bidden, op bedevaart gaan of zondag in de kerk zitten, dan ontstaat er negen van de tien keer interesse, een gesprek en wordt de interesse gewekt in een manier van gelovig leven die tegenwoordig onder druk staat in een steeds stressvollere samenleving.
Geloven is ook rust vinden in Iemand anders, die het dagelijks leven overstijgt. Geloven is je toevertrouwen aan het Mysterie, dat fundament geeft aan ons bestaan. Geloven is weten dat je het niet alleen af kunt in het leven. Geloven is niet altijd makkelijk. Het roept vragen op, die om antwoord vragen. Je hebt er vaak echt anderen bij nodig. Dat geldt ook voor jonge mensen.  
Mogen wij er voor elkaar zijn, niet alleen in de toekomst, maar juist ook in het heden. Uiteindelijk zijn we maar een keer jong. En geldt ook hier niet: jong geleerd, oud gedaan?

diaken Walther Burgering