Hemelvaart, tussen Pasen en Pinksteren

Op 25 mei vieren we Hemelvaartsdag en nogal wat mensen gaan op die dag dauwtrappen. Voor dag en dauw met elkaar op de fiets om een flinke tocht te maken. Of - zoals dat ging voordat de fiets was uitgevonden - te voet de nog vochtige natuur door. Het is niet alleen maar gezellig en goed voor de conditie, zo’n fiets- of wandeltocht maken, maar het heeft ook nog een diepere zin, een betekenis die alles te maken heeft met het feest dat we met Hemelvaart vieren, ook al zullen de meeste dauwtrappers van vandaag daar absoluut geen weet van hebben.

En die diepere betekenis van het dauwtrappen ligt in het feit dat de leerlingen van Jezus de wereld in werden gezonden. “Trek heel de wereld door om aan elk schepsel de goede boodschap te verkondigen”, zegt Jezus tot hen. Op Hemelvaart wordt, om zo te zeggen, de kerk in gang gezet, komt er een eerste beweging in de leerlingen die sinds het heengaan van hun Heer en Meester bij de pakken neerzitten. Ons wandelen, lopen, fietsen en trekken komt daarvandaan. Maar wie weet dat nog vandaag de dag?

Hemelvaart kent verder twee bewegingen: een verticale en een horizontale. De eerste beweging, de verticale, is deze: Jezus wordt opgenomen in de heerlijkheid van de Vader. Een wolk onttrekt Hem aan de ogen van de mensen. En die wolk betekent, zoals altijd in de Bijbel, de aanwezigheid van God. Jezus is nu definitief bij de Vader. Hij heeft zijn eindbestemming bereikt. Dat is de eerste beweging, de verticale, de gang naar boven.

De tweede beweging is een horizontale. De leerlingen van Jezus worden de wereld ingezonden. Eerst doen ze niets anders dan Jezus nakijken. Ze staren zich blind op de hemel. Ze doen wat mensen vaak doen: opkijken naar de leider, de voorman. Alles verwachten van boven, van God, van hogerhand, van de kerkelijke leiding, van het gezag, de macht, de overheden, de anderen. Alles overlaten aan van wat boven je is, en zelf passief toekijken. Zo gaat dat vaak onder mensen. Zo ging het ook met de eerste leerlingen van Jezus.

Maar hun werd daar niet veel tijd voor gegund. Zij krijgen opdracht uit te trekken over de wereld en het evangelie te verkondigen. Dat is beslist geen geringe opdracht. Want het evangelie verkondigen is altijd een tegendraadse beweging. Het betekent altijd ook een beetje: de wereld op z’n kop zetten. Echt christen zijn in deze harde wereld is absoluut niet gemakkelijk.

Hemelvaart, tussen Pasen en Pinksteren. Jezus is verrezen uit de dood en opgenomen bij de Vader. Wij blijven - net als die eerste leerlingen - achter in de wereld. Maar ook ons is de heilige Geest beloofd. Straks worden ook wij door Hem gezonden, in kracht. Van Hemelvaart tot Pinksteren hebben we nog even bedenktijd. Hoe zullen we samen kerk zijn? Hoe zullen we individueel, daar waar we leven, de opdracht van Jezus waarmaken? Welke keuzen durven we met elkaar of persoonlijk te maken?

Durven we kiezen voor het programma van Jezus: de herschepping van de wereld, met alle drastische gevolgen van dien? Of blijven we liever maar werkeloos naar de hemel staren in afwachting van de wonderbaarlijke redding van onze eigen ziel en zaligheid? Aan ons de keuze.

Pastor Berry Lansbergen