Het licht van Advent brengt hoop en leven
Het licht van Advent brengt hoop en leven
De weken voor Kerstmis noemen wij de Advent en in die weken is er vanuit onze kerk aandacht voor de Bisschoppelijke Adventsactie. Dit jaar willen wij, de parochiefederatie Sint Franciscus, tussen duin en tuin, een project in Egypte steunen. Daar zetten de ‘Blauwe zusters’ zich in voor meisjes en vrouwen tussen de 7 en 40 jaar met verschillende fysieke en verstandelijke handicaps. Vaak worden deze meisjes verstopt, de familie schaamt zich voor hen. De ‘Blauwe zusters’ runnen een opvanghuis dat onderdak en ontwikkelingsmogelijkheden voor hen biedt. Hierdoor krijgen deze meisjes meer kansen.
Een dergelijk project laat ons zien wat het thema van de Adventsactie bedoelt: ‘het licht van Advent, brengt hoop en leven’. Hoop is het grote woord van de Advent en van het feest dat daarop volgt, Kerstmis. Hoop is een van de drie goddelijke deugden, naast geloof en liefde. Hoop kennen wij op vele verschillende manieren. Hoop kan weemoedig zijn, als een soort herinnering aan hetgeen wat nog komen moet. Soms een verlangen naar iets dat al voorbij is en nooit terugkeert: de eenvoud van het leven in onze jonge dagen of onze eerste jeugdliefde. Hoop kan zich schijnbaar aan alle logica onttrekken: zo hopen we soms tegen beter weten in. Hoop kan ook iets aanduiden van een open houding naar wat er gebeuren gaat, iets van het onverwachte daarin: op hoop van zegen. Hoop kan de dragende grond zijn van iemands bestaan: hoop doet leven! Hoop is soms het enige overgebleven houvast: als laatste sterft de hoop.
Hoop hebben is echter bovenal een grondhouding, het is leven en handelen in het besef dat iets mogelijk wordt, dat er op zijn minst een kans bestaat. In die zin is hoop een goed alternatief voor scepsis, voor ontkenning van problemen, voor doen alsof. Hoop dat het anders kan is ook een vorm van kritiek, je wilt je niet neerleggen bij hetgeen er nu is en gebeurt. Het kan anders, het kan beter, hoop is de drijvende kracht voor verandering.
Hoop heb je ook nodig in je individuele leven. In crisissituaties bij ziekte, bij de opvoeding van je kinderen, als het soms even wat minder gaat in je werk. En nog op veel meer andere momenten. Hoop hebben we ook samen nodig in onze geschiedenis als mensheid, op weg naar een betere toekomst voor iedereen.
De hoop geeft ons ook vertrouwen: een fundamenteel vertrouwen dat het menselijk leven, ondanks alle mislukking en broosheid, goed is en de moeite waard. En daarin zit ook een opdracht: dat leven waar te maken voor onszelf, maar ook voor iedereen op deze wereld én in alle opzichten van ons menselijk bestaan, zowel geestelijk en religieus, maar ook sociaal, lichamelijk en materieel.
Hoop geven aan onszelf en aan onze medemensen, waar ook ter wereld, dat is waar de kerk voor staat. Dat is ook waar de Adventsactie voor staat! Het is geen hopen tegen beter weten is, maar het is een hoop van zeker weten. Het is een hoop die doet leven, omdat die hoop verankerd is in ons geloven en ons vertrouwen in God.
Mede namens mijn collega’s wens ik u een inspirerende Adventstijd toe.
diaken Ronald Dits
