Ik wil bij jullie wonen...

De herfst is de mooiste tijd van het jaar, zo ervaar ik het meer en meer. De zachte zon met een licht briesje kan zomaar omslaan in harde stormen en slagregens. De herfst is als het leven, liefelijk en dan weer grillig. In de herfst zit werkelijk alles, de verwondering om de kleurenpracht van het laatste blad, de weemoed van het afsterven en opnieuw beginnen.

Wij vieren in het derde weekend van november het slot van het kerkelijk jaar. Dat doen wij met een feest, Christus Koning. Een feest spreekt meer aan, dan kerkelijke documenten, moeten ze gedacht hebben bij het leergezag in Rome. Ja, katholieken houden wel van een feestje, maar dit feest van Christus Koning is nooit goed van de grond gekomen. Na Allerzielen en de lezingen over de eindtijd, die ieder jaar in deze periode terugkomen, is Christus Koning het feest dat heel het kerkelijk jaar moet samenvatten. Jezus is niet alleen de Alfa en de Omega, het begin en het einde, hij wil ook het middelpunt van ons leven zijn. Hij wil bij ons wonen. Hij wil een dienstbare koning in ons leven zijn, om ons te helpen het leven in al zijn volheid te beleven. Misschien is deze samenvatting wel te compact, misschien is dit feest wel te groot voor ons menselijk bevattingsvermogen.

Het weekend daarop, zondag 29 november, begint de Advent. Het is een tijd waar in de figuur van Johannes de Voorloper, de Doper, opduikt. Hij laat aan ons mensen, die in duisternis wandelen, weten dat er een licht is opgegaan. Dat God bij zijn volk wil komen wonen. Want daar gaat Advent over, over de komst van Gods Zoon. God daalt af en wordt mens, tussen ons mensen. Dat Woord dat lang geleden gesproken is vraagt om vlees te mogen worden in ons leven. Iedere keer opnieuw.

Wat niet nieuw is in onze wereld, dat er mensen emigreren en ander immigreren. Na de oorlog zijn vele Nederlanders elders een plek in de wereld gaan zoeken, om een toekomst op te bouwen. Uit vrije wil. Er kwamen vele gastarbeiders naar ons land. Nu is er een stroom vluchtelingen op gang gekomen. Gedwongen door de onveilige situatie. Je verlaat niet zomaar je huis, je land, je familie. Iedere vluchteling zit met dat ene, zelfde verlangen: een plek vinden om veilig en rustig te leven. Een plaats waar je je thuis kunt voelen. Daar toestemming voor krijgen. Het vraagt veel van ons, dat is zeker waar. Je hoeft het niet alléén te doen. Samen als parochiegemeenschap kunnen we veel doen. Als we allemaal een beetje inschikken is er plaats. Ook voor jou.

pastor M.Th.J. Straathof