Jaar van Gebed in mijn eigen gebedsleven als pastorale beroepskracht
Zoals u weet is dit jaar het Jaar van Gebed. Met de pastorale beroepskrachten van het vicariaat Rotterdam hebben wij eind mei stilgestaan over het gebed in ons leven. Zelf ben ik na gaan denken hoe ik gebed in mijn persoonlijk leven toe pas. Toen ik nog ingetreden was in het klooster, hadden wij het getijdengebed. Elke dag begonnen wij met het ochtendgebed waarna er werd ontbeten. Dan werken en rond het middaguur was er weer een viering. Aansluitend de warme maaltijd, weer werken en om 17.30 uur lezingendienst. Tijdens deze diensten werd steeds een deel van de bijbel gelezen. Hierdoor hoorde ik ook lezingen die tijdens de weekenddiensten niet worden gelezen. ‘s Avonds na de broodmaaltijd was er om 19.30 uur de vespers in het Latijn. U ziet…een heel geregeld gebedsleven.
Nu ik weer buiten het klooster leef is het lastig om dit vol te houden. Want er gaat niet een klok die aangeeft dat het tijd is om naar het getijdengebed te gaan. Ja… er is natuurlijk het luiden van de kerkklokken als er een viering is, maar dat is toch anders. Ik heb mijzelf aangeleerd om altijd het ochtendgebed te bidden. Zo begin ik de dag “goed”. Dan bid ik ook voor intenties die mij door parochianen zijn gevraagd en ik vraag Gods Zegen over die dag. Verder bid ik geen getijdengebeden meer. Een priester bidt het brevier maar daar hoef ik mij als pastoraal werker niet aan te houden. Soms sluit ik de dag af met gebed, maar meestal ben ik dan al te moe. Want ’s avonds heb ik vaak vergaderingen of bijeenkomsten. Dan dank ik God in het ochtendgebed voor de dingen die ik de dag ervoor heb mogen beleven, zoals gesprekken met mensen of voor de mooie natuur die mij ineens is opgevallen.
Zoals u wellicht weet schrijf ik iconen. Voordat wij met de les beginnen, bidden wij gezamenlijk het gebed van de icoonschilder. Tijdens het schrijven van de icoon proberen wij in stilte biddend bezig te zijn. Soms bid ik dan het Jezus gebed. “Heer, Jezus Christus, Zoon van God, ontferm U over mij.” Het is voor mij een hulp om bij de icoon te blijven. De laatste icoon die ik heb geschreven was in opdracht. Tijdens de kerkenveiling van Poeldijk in september 2016 had ik een kavel ingebracht. De koper mocht uit 5 iconen kiezen welke ik voor hem/haar zou maken. De koper van mijn kavel was pastoor Steenvoorden. Hij wilde graag de H. Franciscus, onze patroonheilige. Tijdens het schrijven van de icoon heb ik met regelmaat gebeden. Ook omdat het mijn eerste (en tevens laatste) icoon was in opdracht, dit is namelijk veel lastiger. Maar het resultaat is bijzonder geworden. Tijdens het 25 jarig priesterfeest van pastoor Steenvoorden mocht ik de icoon van H. Franciscus overhandigen. Heel bijzonder. Qua gezichtsuitdrukking is de icoon anders dan die van de pastoor.
Om mijn werkdag in mijn werkkamer af te sluiten, bid ik tot en voor de icoon van de H. Franciscus die in mijn werkkamer in Monster staat. Een mooi moment om in gebed de dag af te sluiten.
De volgende maand, tijdens mijn vakantie, zal ik de laatste dagen afsluiten in het klooster te Oosterhout. Met de cursisten van het icoon schilderen werken wij dan een weekend lang aan onze iconen. Wij sluiten ons dan aan bij de gebedstijden van de zusters.
Mocht u tijdens uw vakantie een icoon zien, neem dan even de tijd om voor de heilige die erop staat te bidden. Een mooie vakantietijd.
Els Geelen,
pastoraal werker
