Jaarkring

Kalenders en agenda’s laten zijn dat het einde van het jaar nadert! Te midden van alle drukte en snelheid hoor je mensen vaak verzuchten: Waar blijft de tijd! Weer een jaar om! Wat de jaarwisseling betreft loopt de kerk voor op de wereld.
In het weekend van 24 en 25 november sluiten wij met het feest van Christus Koning het kerkelijk jaar af. Wij zijn aan het einde van de cyclus die begon met de Eerste Zondag van de Advent in 2017.  De laatste zondag van het kerkelijk jaar heeft een feestelijk karakter. Dankbaar kijken wij terug  op ons met Christus door de tijd gaan, van dag tot dag, van zondag tot zondag, van feest tot feest, bij lief en leed.  Zo zijn wij op weg naar het Koninkrijk van God waar wij om bidden in het ‘Onze Vader’: Uw Rijk kome.’ De komst van Gods Koninkrijk op aarde zegt ons: Werk samen aan een wereld die gaaf is met vrede en gerechtigheid voor iedereen.  Maar het zegt ons ook: je hoeft het niet alleen te doen, God staat aan de zijde van mensen van goede wil en werkt mee aan hun toekomst.
Opnieuw op weg naar het koninkrijk van God, dat doen wij op de eerste zondag van de Advent, 1 en 2 december. Er begint een nieuw kerkelijk jaar, waarin wij Christus mogen volgen aan de hand van het evangelie volgens Lucas.  De Advent nodigt ons uit ruimte te scheppen voor het komen van God in onze wereld én in ons eigen leven. Dat het Kind van Bethlehem opnieuw in onze harten geboren mag worden!
Vier weken ook van bezinning en gebed. Ook van solidariteit wereldwijd via onze steun aan de Adventsactie.  In deze voorbereidingstijd op het Kerstfeest staat de adventskrans centraal. In de klassieke oudheid was de krans een symbool van eer. Iets daarvan zien wij nog bij de Olympische Spelen als de winnaars een lauwerkrans ontvangen. De adventskrans is een teken van eerbetoon aan Christus. Als Hij komt in heerlijkheid verdient hij de krans als zegeteken. De zegekrans van de oudheid heeft in het christendom nog een andere betekenis gekregen. Het is een teken dat ons leven door Jezus Christus geheeld wordt. De krans symboliseert de belofte dat ons leven weer gaaf en rond wordt. Op allerlei manier ervaren wij de scherpe kanten van het bestaan en verlangen wij naar verlossing en bevrijding. De Adventskrans telt 4 kaarsen. Elke zondag wordt een nieuwe kaars ontstoken en zo groeit het licht. Totdat wij in de Kerstnacht de geboorte van Christus vieren die Licht bracht in onze donkere wereld.  Als je de Adventstijd echt bewust meemaakt,  krijgt het Kerstmis veel meer betekenis en wordt het meer dan alleen een feest van gezelligheid en sfeer.
In onze parochies wordt er ook aan de kinderen gedacht! Om als gezin samen op weg te gaan naar het feest van het Licht. Mede namens de andere leden van het pastoraal team wens ik U allen een mooi Christus Koningfeest toe en een goede en zinvolle Adventstijd.

pastoor J. Steenvoorden

Een verhaal om stil te worden

Het was vlak voor Kerstmis. Vier kaarsen brandden op de adventskrans. Het was heel stil, zo stil dat te horen was hoe de kaarsen begonnen te spreken. De eerste kaars zuchtte en zei: ‘Ik heet vrede. Mijn licht straalt, maar de mensen hebben geen vrede, zij willen mij niet.’ Zijn vlam werd steeds kleiner en doofde uiteindelijk uit. De tweede kaars flakkerde en zei: ‘Ik heet geloof, maar ik ben overbodig. Maar de mensen maken geen tijd meer voor God. Het heeft geen zin meer dat ik brand.’ Een zuchtje wind blies de tweede kaars uit. Zacht en bedroefd sprak de derde kaars: ‘Ik heet liefde. Ik heb geen kracht meer om te branden. De mensen laten mij links liggen. Zij zien slechts zichzelf, niet de ander die vraagt om liefde.’ Het kaarsje flakkerde nog even op en doofde toen uit. Toen kwam een kind de kamer binnen. Het zag de kaarsen en zei: ‘Maar jullie moeten toch branden!’ Terwijl het kind begon te huilen, naam de vierde kaars het woord: ‘Wees niet bang!’ Zolang ik brand, kunnen we ook de andere kaarsen weer aansteken. Ik heet hoop.