Levenslust

Levenslust

Bij de voorbereiding van de kinderen voor de Eerste Communie ontmoette ik Rita. Rita zal de vijftig waarschijnlijk niet halen. Als ik dit schrijf, moet ze nog veertig worden en dat is al een hele prestatie. Bij Rita werd een jaar geleden in een heel laat stadium kanker ontdekt. Ze gaven haar nog een paar maanden. Rita heeft een lijstje gemaakt van dingen die ze wil doen voordat ze doodgaat. Daar staan de raarste dingen op. Kaasfonduen bijvoorbeeld. Een vaartocht door het Westland. Een beugel nemen. En naar Maria op de berg. Ze pakt het leven aan met een voortvarendheid die bewondering verdient. Vrolijk, bikkelhard voor zichzelf en met het hart op de tong. Op vliegveld Eindhoven richting Tarbes, met bestemming Lourdes verscheen ze op krukken en om haar nek zat zo'n kraag die je krijgt als je een whiplash hebt. 'Wat gebeurt er als je 'm afdoet?' vroeg ik. 'Dan valt mijn hoofd om.' We moesten lachen om het beeld dat het opriep, maar eigenlijk schrok ik me rot. Klauteren met krukken en een kraag? We hebben het toch geprobeerd. In de buurt van Lourdes op de kruising van de D108/e1 begint het pad naar de berg de Montagne de la Séranne en daar boven staat een groot Mariabeeld: Notre Dame du Suc. Toen Rita 18 jaar was, en met haar ouders op vakantie in Zuid-Frankrijk, waren ze er al eens geweest. De tocht naar boven had een onvergetelijke indruk achtergelaten en sinds die tijd was Maria een steun voor haar. Het gaf Rita een soort gevoel van: vrouwen onder elkaar. Daarom moest er ook op de Eerste Communie van haar zoon een Maria lied klinken. De klim naar boven is op zich maar 600 meter hoog, maar bij vlagen zo steil dat je handen en voeten nodig hebt om boven te komen. Het was gekkenwerk om het te proberen. Maar zoals Rita met krukken de berg te lijf ging. Voorbijgangers begonnen spontaan te klappen. Halverwege, op een mooi uitzichtpunt, bij de kruiswegstatie 'Simon van Cyrene helpt Jezus het kruis dragen', was het welletjes. We hadden uitgerekend dat we in Rita's tempo nooit voor het donker boven en veilig beneden zouden komen. We hebben op het bankje met z'n allen tegen onze tranen zitten vechten, omdat we het Rita zo gunden. Gelukkig was het uitzicht al zo hemels mooi dat het de pijn verzachtte. De volgende dag in Lourdes mocht Rita bij de internationale hoogmis een voorbede voorbidden. Daar verwoorde ze haar dankbaarheid op een ontroerende manier. En dat stond niet eens op het lijstje van dingen die ze wil doen voordat ze doodgaat.

Pastor M.Th.J. Straathof

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Kwintsheul

Het ontkennen van problemen is een vorm van zelfbedrog die elke persoonlijke groei onmogelijk maakt.