Meegenomen in de toekomst

Met de rugzak richting Krakau, waar de paus ons wil ontvangen, met jongeren van over de hele wereld, in een intensief programma vol bezinning, maatschappelijke betrokkenheid en ontmoeting. Dat is wat een groepje jongeren uit het Westland gedaan heeft. De 7 jongeren uit ons midden werden er 120 uit ons bisdom, 900 uit Nederland en het groeide uit tot ruim 200.000 jongeren op zondag 31 juli bij de Eucharistie viering met de paus. Wat een kracht, wat een energie, wat een getuigenis van geloof. De Wereldjongerendagen vormen een happening van jewelste. Iedere katholieke jongere zou dit minstens één keer moeten meemaken. In het voorprogramma deden we plaatsen aan waar heiligen uit de geschiedenis van de kerk, in hun aardse leven Gods barmhartigheid zichtbaar hebben gemaakt. Heel indrukwekkend was het bezoek aan het concentratiekamp Dachau waar Titus Brandsma gevangen heeft gezeten. Titus die ondanks ontberingen van het kamp en zijn bewakers toch vriendelijk bleef en bovendien medegevangenen wist op te beuren met een stuk brood (uit zijn eigen mond gespaard) en bemoedigende preken. Of Elisabeth die begraven is in Marburg, zij was in haar tijd wat we nu noemen ‘hoofd’ voedselbank. Van haar rijkdom en giften wist zij ondanks tegenwerking van de adel, de armen van voedsel te voorzien. Ze werd lid van de derde orde van Franciscus van Assisi. Ze ging ook de zorg voor zieken organiseren en liet ziekenhuizen bouwen. Deze heiligen lieten ons stuk voor stuk zien hoe je als christen, je leven kunt vorm geven. Het waren allemaal praktische voorbeelden die voor vele mensen, die in die tijd van die heiligen leefde, het verschil maakte tussen uitzichtloze ellende of een vreugdevol, hoopvol leven dat er toe doet. In deelgroepen (een groep van 10 jongeren plus een begeleider) werd er over doorgepraat. Je maakt dan intensiever met elkaar kennis, je leert elkaar echt kennen. Er ontstaat een vertrouwde sfeer en is er alle tijd om stil te staan bij je relatie met God. We kwamen aan in Kielce, zo’n 100 km vóór Krakau, waar we in kleine groepjes bij gastgezinnen ondergebracht werden. De gastvrijheid van de Poolse mensen is ongekend. Ze zijn vriendelijk en je wordt vol gestopt met allemaal lekkere dingen. Wij als Nederlanders waren er niet alléén; dat werd ’s middags duidelijk toen we met 5000 Fransen, Italianen en Polen de Eucharistie vierden op ‘het heilige gras’ in het voetbal stadion van Kielce. In Krakau zelf werd onze groep ondergebracht in een schoolgebouw. Daar vlakbij was de parochiekerk waar wij als hele Nederlandse groep van 900 deelnemers de eucharistie vierden en catechese kregen van de 4 mee reizende bisschoppen. In de middag en avond konden we Krakau in voor workshops, info van religieuze organisaties en vele podiums met optredens en diverse festivals. Wat je als jongvolwassenen raakt zijn die massale vieringen waar jongeren uit de hele wereld, met hun vlaggen, het zelfde geloof vieren. Waar we ons één voelen rond de paus als we samen 5 minuten stil zijn, waar we hand in hand het Onze Vader bidden en waar we massaal zingen: Jesus Christ, you are my live, Alleluia. Heel de wereld is op een paar vierkante kilometer vertegenwoordigd. We zijn allemaal weer naar huis gezonden om Gods barmhartigheid zichtbaar te maken. De toekomst begint vandaag. ‘Vandaag’, zegt de paus, ‘roept Jezus jou om je stempel te zetten op de geschiedenis, om een stempel te zetten dat jouw verhaal en dat van heel veel anderen vervult van leven!’ En leven doet het.

Pastor M. Straathof