Met opruimen komt er ruimte
De zomer loopt naar het einde, het nieuwe schooljaar is weer begonnen en ik mag hopen dat u/jullie terug kunnen kijken op een fijne tijd. Nu weer verder.
En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me dat ik deze stukjes altijd vanuit een ‘werkende situatie’ heb geschreven. Voor mij gaat er namelijk veel veranderen: vanaf 17 november ga ik met pensioen en ‘vier’ dat met een ‘uitzwaaiviering’ in de St. Jan op zondag 19 november. Dat duurt nog wel drie maanden, maar die vliegen om! Zo langzamerhand begin ik met het opruimen van zoveel wat ik in de afgelopen ruim 18 jaar verzameld, gedaan, geschreven en meegemaakt heb. En wat komt er dan een vloed aan herinneringen voorbij! De wijze en bescheiden wijze waarop pastor Kortmann mij in dit mooie werk heeft ingeleid; welkom en opbouw van contacten in het Wateringse Veld; contacten met de vele collega’s in de regio en landelijk, omdat ik ook jaren bestuurslid was van de Vereniging van Pastoraal Werkenden; de oecumenische contacten en die met de wijkzorg, zorg- en buurtcentra; met het bisdom als vertegenwoordigster van pastoraal werkers in de priesterraad; en niet op de laatste plaats al die ontmoetingen met parochianen: jong en oud, ziek en gezond, traditioneel, kritisch, goedgelovigen en twijfelaars …. Ik vergelijk het wel eens met een kleurrijk parochiegezin waarvan ik de moeder of vertrouweling mocht zijn. Hoe veel kinderen heb ik niet mogen dopen; stellen voorbereid op het huwelijk; zieken en stervenden mogen bezoeken en begeleiden; voorgegaan in uitvaarten en de vieringen op zondag… Maar ook was en is er zoveel hartelijks van u naar mij toegekomen bij bv. mijn verjaardagen, feestdagen en heel speciaal met het overlijden van mijn man Ton Janssens, nu alweer bijna 5 jaar geleden. Het heeft mij zoveel goed gedaan! Er komt zo veel voorbij aan foto’s en materiaal dat ik daar nog een mooie presentatie van hoop te maken om u te delen in mijn vreugde en dankbaarheid voor deze prachtige jaren! Wat zal ik dat missen ….
Maar door dat opruimen merk ik ook dat er ruimte begint te komen - niet alleen in mijn werkkamer in de parochie en mijn kamer thuis, maar ook in mijzelf. En daarmee groeit ook het vertrouwen én het verlangen om in de tijd die komt, weer nieuwe dingen op te pakken, andere mensen te ontmoeten, wat meer tijd te maken voor mijzelf, mijn (klein-)kinderen, familie en vrienden, de tuin, het reizen en wat al niet meer, dat op mijn weg zal komen. Voorlopig ben ik nog een tijdje in uw midden. En ook dat is goed! We zullen elkaar los moeten laten en wellicht moeten wennen aan nieuwe situaties. ’Het is, wat het is,’ leerde ik ooit bij de cursus ‘zin in werk’. Daar zullen ook mijn collega’s het mee moeten doen. Ik wens hen moed, wijsheid en enthousiasme in dit mooie en bijzondere werk. Blijf elkaar in Gods Naam tot zegen!
Hartelijke groet,
Marie-Thérèse van de Loo, p.w.
