Namen blijven noemen

Namen blijven noemen

In het jaargetijde van de herfst  als de bladeren van de bomen dwarrelen, ervaren wij de eindigheid van het bestaan. De natuur vertelt het verhaal van de kringloop van het leven. Zo leven wij van seizoen naar seizoen. Op de dagen van Allerheiligen (1 november) en Allerzielen (2 november) gaan onze gedachten op een bijzonder manier uit naar alle mensen die niet meer in ons midden zijn. Hoe ouder je wordt, hoe meer mensen er zijn waar je afscheid van hebt moeten nemen. Het is wel ‘uit het oog, maar niet uit het hart.’ In geloof, hoop en liefde blijven wij ons verbonden voelen met onze dierbare doden.

Op Allerheiligen vieren wij onze verbondenheid met alle christenen die getekend zijn met het zegel van het geloof en thuis bij God in het Hemelse Jeruzalem. Hun pelgrimstocht op aarde hebben zij voltooid, zij zijn verenigd met God. De kerk strekt zich over de grens van de dood heen en is een gemeenschap van levenden en doden. Dit geloof brengen wij in de geloofsbelijdenis onder woorden als wij zeggen: ‘Ik geloof in de gemeenschap van de heiligen.’  Sommige christenen hebben zo voorbeeldig leven geleid dat zij door de kerk uitverkozen zijn tot blijvende voorbeelden. Hun leven blijft ons inspireren en delend in Gods Eeuwig Licht blijven zij voor ons ten beste spreken. Heiligen zijn voorbeelden en voorsprekers. Natuurlijk zijn er veel meer heiligen dan die paar duizenden mensen die in de loop der eeuwen op de officiële lijst van de wereldkerk zijn geplaatst. Er zijn zoveel gewone, goede, hele, heilzame, heilige vrouwen en mannen geweest. Sommige herinneren wij ons nog, een goede en zorgzame vader of moeder, een ongehuwde die altijd klaarstond voor zijn of haar medemens…. Dankbaar blijven wij hen gedenken, als onze gedachten teruggaan naar hun leven. Iemand zei me eens: ‘Je bent pas echt dood als er niemand meer aan je denkt en niemand meer over je praat.’ 

En inderdaad het is zinvol en troostend om de herinnering aan onze dierbaren levend te houden. Maar ook als er een paar generaties na onze dood niemand meer onze naam noemt, verdwijnen wij niet in de vergetelheid. In tegenstelling tot de mens kan God de doden niet vergeten. Hij heeft immers de naam van ieder van ons geschreven in de palm van Zijn hand (Jes. 49,16).
Mogen de dagen van Allerheiligen en Allerzielen ons hoop en vertrouwen geven. Dat wens ik u/jou mede namens het pastoraal team van harte toe.

pastoor J. Steenvoorden