Onze heiligen

Er ging een gespreksavond plaatsvinden waarbij zowel katholieken als protestanten konden deelnemen. Als voorbereiding kwam een aantal mensen uit de verschillende kerken samen om over een thema na te denken. Vanuit de parochie kwam het verzoek om een avond na te denken over de heiligen. Er zijn er zoveel en over deze mannen of vrouwen is veel te vertellen. Want zij hebben veel meegemaakt in hun leven en in dat leven hebben zij hun geloof uitgedragen, soms zijn ze gestorven voor hun geloof. Dus kunnen deze heiligen voor ons een voorbeeld zijn, juist in ons geloof. En veel mensen in de katholieke kerk hebben een favoriete heilige. Wat is uw favoriet?

Er kwam heel veel weerstand van de protestantse mensen, zij hadden blijkbaar niet veel met heiligen. Althans, zij hadden niet veel met de manier waarop de katholieke kerk met heiligen omgaat. Want in onze kerk is het een traditie dat mannen en vrouwen heilig worden ‘verklaard’. Mensen die vanuit hun geloof hebben geleefd, veel goede werken hebben verricht, soms zelfs mensen hebben genezen, die mensen worden door de paus heilig verklaard. En op het feest van Allerheiligen worden al deze heilige mensen herdacht. Dat ging de protestantste broeders en zusters veel te ver, want zij vinden dat juist niet de paus iemand heilig kan verklaren. Er is er maar één die iemand heilig kan verklaren en dat is God.

En daar merken wij een groot onderling verschil. Katholieken willen graag in contact blijven met hun heiligen. Ze vragen aan deze heiligen ook om bij God te bidden, want deze heiligen zitten dicht bij God in zijn hemelse Rijk. Zo bidden wij op voorspraak van de heilige …… (vult u uw favoriet maar in). Dat kan er echt niet in bij onze protestantse vrienden. Maar wij, katholieken, gaan nog een stapje verder, misschien wel tot ontzetting van onze broeders en zusters uit de Reformatie. Wij bidden rechtstreeks tot God om zich over de ziel van een overledene te ontfermen. In het bijzonder doen wij dat op Allerzielen, dan bidden wij voor de zielen van de mensen die ons in de dood zijn voorgegaan. Dat zal een protestant nooit doen, want God zal zelf wel beslissen of Hij zich over iemand zal ontfermen. Wel zullen zij een dankgebed uitspreken voor iemand, omdat zij iemand hebben gekend, van iemand hebben geleerd, van iemand liefde hebben gehad.

Een katholiek zal zeggen: ‘natuurlijk danken wij God voor al die mensen op onze levensweg.’ Maar … als je sleutels kwijt zijn, bid je toch snel: ‘Heilige Antonius, beste vrind, geef dat ik mijn sleutels weer vind.’ En zo blijven wij innig verbonden met de mensen (heilig of niet) die ons in de dood zijn voorgegaan en mogen wij aan hen denken op het hoogfeest van Allerheiligen en de dag erna, tijdens Allerzielen. Wij zijn allemaal welkom om samen deze twee feesten te vieren.

Diaken Ronald Dits