Paasvreugde, Pinksterverwachting

De nieuwe paaskaars is met gejubel binnengebracht. Het nieuwe doopwater is gezegend. We hoorden verhalen van schepping, uittocht en bevrijding. Het verhaal van Jezus’ opstanding uit de dood. Leven is uiteindelijk toch sterker dan de dood! Vuur, licht, wierook, water, brood en wijn, oersymbolen, tekens van een leven in volheid. Wat een feest was het! Pasen! De Heer is opgestaan. En we wensten elkaar een zalig Pasen…. Mogen de vreugde van dit feest en het geloof in de opstanding ons bemoedigen en sterken voor alle dagen van ons leven, ook als de paastijd al weer voorbij is.

We zijn in de periode tussen Pasen en Pinksteren. In heel vroege tijden, in het oude Israël, waren ze beiden landbouwfeesten. Daarna kregen ze een nieuwe, nog steeds joodse, betekenis. Pasen werd het feest van de uittocht uit het slavenhuis Egypte. Pinksteren werd het feest waarop gevierd werd dat Mozes op de berg Sinaï de wet van God ontving. Voor de christenen kregen de beiden feesten nog weer een nieuwe inhoud. Pasen werd het feest van Christus’ verrijzenis, Pinksteren het feest van de neerdaling van de H. Geest.

En laten we ook Hemelvaart niet vergeten. Het is één grote feestperiode, die vijftig dagen duurt. De drie grote feesten horen bij elkaar: de blijde boodschap van leven (Pasen) kan pas verkondigd worden en in daden omgezet worden met de Geest van Pinksteren, die de Vader ons zendt op het gebed van zijn verheven Zoon (Hemelvaart).

Maar nu dan ons dagelijks leven. Hoe vaak hebben we niet troost, bemoediging en kracht nodig… Bemoediging als we door tegenslagen of tegenwerking moedeloos zijn geworden. Kracht en goede moed, als we door ziekte getroffen worden. Troost als een dierbare ons ontvallen is. We mogen blij zijn als er mensen zijn die ons bijstaan, steunen. Maar we weten, door sommige dingen moet je toch zelf heen. Anderen kunnen het niet voor je doen. Hoe goed is het dan om te weten dat ook de Heer een zware weg moest gaan, maar dat het geen doodlopende weg was. Dat er uitzicht was, oplossing, uitkomst. Hij draagt ons, ook al merken we dat niet altijd. Daarom ook is het zo goed, dat wij als gelovigen tegen elkaar mogen zeggen: “Hij is er echt, Hij leeft en Hij is met jou begaan!” Daarom is het ook zo goed als wij juist als gelovigen elkaar blijven opzoeken, samen vieren, samen bidden en met elkaar de weg van Jezus gaan.

Moge de vreugde van Pasen bij ons blijven. En mogen we vol van blijde verwachting het Pinksterfeest tegemoet zien. Paasvreugde, Pinksterverwachting.

pastor Kwee