Resurrexi, et adhuc técum sum

Dit is de openingszin uit het Latijnse intrede lied. Voor hen voor wie het Latijn niet machtig is, het betekent: Ik ben verrezen en nog ben Ik bij u. Pasen het feest van de verrijzenis, de Opstanding van Jezus. Het is een ander feest dan Kerstmis. Want de geboorte van een kind vieren is leuk en plezierig. De lijdensweek vieren is minder leuk. Maar het grootste feest vieren wij met Pasen. De week ervoor hebben wij het lijden en de dood van Jezus gevierd. Op Witte Donderdag zien we de Passion op tv. Op moderne wijze wordt het verhaal van de Goede Week verteld. In Poeldijk is de Westland Passion, dit keer gezien door de ogen van Petrus. Petrus die Jezus verloochend heeft. En veel mensen denken dat de haan drie keer kraaide op Goede Vrijdag, maar leest u maar na in de bijbel: Petrus verloochent Jezus drie keer voordat de haan kraait.

Tijdens de Paaswake vieren we dat Jezus Verrezen is. Het nieuwe vuur wordt ontstoken en de Paaskaars wordt voor het eerst ontstoken aan het nieuwe vuur. Het licht van de Paaskaars is het vuur van eeuwig leven, van Christus. Christus heeft voor ons geleden, is voor ons gestorven en weer opgewekt uit de doden. In de viering op Paaszondag hernieuwen wij onze doopbeloften en worden wij met wijwater besprenkeld. In sommige kerken wordt dan het Vidi Aquam gezongen: “Ik heb water zien stromen uit het heiligdom ter rechterzijde, en allen over wie dit water komt, zullen gezegend worden en zeggen: alleluia.”

In de bijbel staan verhalen over de Jezus’ verrijzenis. De ontsteltenis van de vrouwen: zij komen bij een graf dat leeg blijkt. De boodschapper die zegt: Hij is niet hier, Hij is verrezen. De verwijzing naar de hoofddoek ‘zie de plaats waar men hem heeft neergelegd.’ Het ongeloof van de mannen en hun opwinding. Petrus en Johannes die zelf naar het graf gaan, dat zij leeg aantreffen. Het bewijs dat zij zien in de opgevouwen doeken en het geloof dat zij ontlenen aan de leegte. Maria Magdalena en de ‘tuinman’ en het horen van haar naam. De herkenning van de klank van de stem de unieke intonatie. De ongelovige Thomas, die de zijde-wond mag aanraken: een herkenning op de tast. De Emmausgangers herkennen het brandend vuur in hun hart; gebaren roepen herkenning op bij het breken van het brood.

Wij, die de afloop van de verhalen kennen, kunnen ons die confrontaties met het lege graf, de boodschap die daarvan uitging, eigenlijk niet indenken. Nog minder de ontmoeting met de Verrezene. De vrouwen gingen weg van het graf. Uit vrees durfden zij niemand er iets van te zeggen. Dat wij wel durven spreken over de verrijzenis van Jezus. Dat wij het evangelie mogen blijven verspreiden.

Namens de collega’s wens ik u allen een Zalig Paasfeest toe.

Els Geelen, pastoraal werker