Samenvatting

Het is nog bijna een maand voor Pasen als ik deze woorden schrijf. Ik geloof dat het leven het straks toch weer wint van de dood. Ik weet dat ook omdat ik mij verbonden voel met de natuur, met de seizoenen. Na de winter komt de lente en met de lente ontluikt de natuur ieder jaar weer opnieuw. Dat is zichtbaar als je er oog voor hebt. De narcissen, de kastanjebomen, de lammetjes in de wei. In de kerk maken wij de beweging mee van soberheid van de vastentijd, naar de volle feestvreugde van Pasen. Ik merk dat ik makkelijk met de buitenkant bezig ben. Dat gaat vanzelf. Maar de binnenkant van Pasen, waar Pasen ten diepste overgaat, dat gaat niet vanzelf. Ik word meegenomen naar de binnenkant van Pasen door twee mensen die druk zijn met de voorbereiding van Palmpasen. Ik raak met ze in gesprek in de dagkapel, met een houten dak en muren van oude bakstenen. In de intimiteit van deze kapel valt het gesprek stil …... en is het woord aan het kruis en de Godslamp. Daar buig ik mijn hoofd voor Christus die zijn leven geeft voor ons. Ik heb er geen woorden voor en ik kijk in de ogen van de twee vrijwilligers die vol zijn van dit mysterie.

Eén van de vrijwilligers vertelt dat geloof altijd met kwetsbaarheid te maken heeft. Christus heeft die uiterste kwetsbaarheid getoond, tot op het kruis. En dat kruis geeft Hem en ons toch weer nieuw leven. Dat wonder, dat geheim, dat vieren we met Pasen. Voor het eerst in de vastentijd voel ik Pasen al in mijn hart: dat het leven, hoe kwetsbaar ook, het wint van de dood.

De andere vrijwilliger heeft in een emmer vele Palmpasen kruisen en een paar manden met geknipte palmtakjes. Ze hoopt dat er vele kinderen met hun ouders deze kruisen gaan versieren. Deze versierde kruisen worden op Palmzaterdag of Palmzondag na de viering gebracht naar de mensen die wat bemoediging kunnen gebruiken, langdurig zieken en oude mensen. Ze vertelt enthousiast dat het Palmpasenkruis eigenlijk de samenvatting is van haar geloof. Ja het broodhaantje aan de top doet haar denken aan Witte donderdag. Jezus ging met zijn twaalf leerlingen aan tafel. Daar gaf Jezus de samenvatting van zijn leven. Dit brood ben ik, zegt Jezus, neem deel en leef! Jezus die zichzelf geeft als voedsel, om ons te laten leven. Maar dat kan niet zonder inspanning. Ja het kruis van de Palmpasenstok is het kruis waaraan Jezus gestorven is. De mandarijnen, rozijnen, theezakjes, de chocolade eitjes en alle andere heerlijkheden waarmee het kruis vol gehangen wordt, verwijst naar de vreugde van Pasen. Ja het groene palmtakje heeft de winter overwonnen. Jezus heeft de dood overwonnen. God heeft hem door de dood heen gehaald. Ik ben deze vrijwilligers dankbaar. Ja, zo helpt de buitenkant mijn innerlijk geloof te voeden. Laten we ons meenemen in de vieringen in de kerk van Palmzondag naar Pasen om zo de samenvatting van ons leven te vieren.

Pastor M.Th.J. Straathof