Tussen Pasen en Pinksteren: leven voor elkaar
“Als Pasen en Pinksteren op één dag vallen, dan….”. Dit wordt meestal gezegd van iets dat voor onmogelijk wordt gehouden. Je kunt het wel willen maar het zal toch niet gebeuren. Maar in het Nieuwe Testament vallen Pasen en Pinksteren toch wél op één dag. De evangelisten Matteüs, Marcus, Lucas en Johannes hebben allemaal verschillende verhalen over de uitstorting van de Heilige Geest die wij met Pinksteren vieren. Ze vertellen namelijk dat snel na de opstanding Jezus‘ leerlingen Hem hebben ontmoet en dat Hij Zijn geest over hen blies….
Wat moeten wij met al die verschillende verhalen. Waar blijft die Geest? De apostelen wisten het wel. Die Geest was voor hen de drijvende kracht om elke dag naar de tempel te gaan. Daar werden de offers gebracht, daar werden de psalmen gezongen. Om tijdens het Pesachfeest en ook nog tijdens het Wekenfeest, wat wij Pinksteren noemen, naar de Tempel te gaan was heel bijzonder. Want je moest tijdens die feesten een maaltijd houden met je familie, de priesters, de armen en de vreemdelingen die bij je waren.
De Geest van Jezus in combinatie met die leer van Mozes, daar draaide het leven van de leerlingen om nadat ze Jezus na Zijn dood ontmoetten. Zij leerden in de Tempel dat de God van Israël niet in leven hoefde te worden gehouden door het brengen van offers, maar dat je elke dag mag bewijzen dat wat je ontvangen hebt, aan je toevalt uit de hand van God. En ook dat dit geschenk gedeeld mag worden met hen die minder kregen door wat voor oorzaak dan ook.
Dat zullen wij dus ook nu nog moeten leren in de tijd die ligt tussen Pasen en Pinksteren. Een diaconale Blijde Boodschap: heil voor iedereen, uit Gods hand. Het is sowieso tegenwoordig niet makkelijk om de boodschap uit te dragen “heb uw naaste lief als uzelf.” Veel mensen hebben geen weet meer van onbaatzuchtige liefde. Maar heil voor iedereen van goede wil, is toch mooi. Wij-Pinkstermensen- proberen woorden en daden te vinden om dat duidelijk te maken, iedereen in hun eigen taal.
Straks met Pinksteren zullen we leren dat we ons daar ook niet zo heel druk over hoeven te maken. Als wij verhalen vertellen, bijvoorbeeld door het voor te leven, dan zorgt de Geest ervoor dat iedereen het kan verstaan. Tussen Pasen en Pinksteren moet er door ons aan de oogst gewerkt worden. Aarzel niet, maar begin alvast. Het zal ons goed doen! De Heer is waarlijk opgestaan. Dus kan het leven voor elkaar verder gaan. Heer, laat Uw geest nu met ons gaan.
Walther Burgering,
diaken
